Yaratıcıyı Anlamak Yaratmaktan Geçer

Eşliğinde dinlenebilecek şarkı:

*******

Sonun Başlangıcı

***

Birkaç senedir Wannart'ta içerik paylaşıyorum. Bunlar arasında yazar, şair, kitap ve kişilerden alıntılar hayli bir yer kaplıyor. Her birini özenle seçerek paylaşmaya ve her birinin rastgele içerik olmamalarına dikkat ettim. Daha sonra böyle olduğuna kanaat getirdiklerimden sildiklerim dahi oldu.

Onlar ne kadar önemli kişilikler olsa da yeryüzü için biz geriye kalanlar da en az bu kişilikler kadar değerliyiz. Eserlerinden paylaşım yapmaktan fazlasıyla keyif aldığımı söyleyebilirim. Aynı zamanda kendime bir arşiv bırakmış oldum; okuduklarımdan ve okumak isteyeceklerimden ama paylaşımlarım arasında yer alsalar da onlar bana ait değiller.

Uzun bir süredir aklımda dolanan düşünce bu yazıyla ortaya çıkıyor. Artık sadece bana ait olan içerikleri paylaşacağım. Geri kalan her şeyi silmek zihnimin ucunda dursa da ortada bir emek olduğunu görüyor ve belki de merak eden bir kişiye faydası olur diye bırakıyorum fakat bundan daha önemlisi onları ben okuyorum.

[Bir parantez açmalıyım. İnternet âleminde birçok alıntı paylaşılan site ve yazar mevcut. Ama benim dikkat ettiğim bunların geneli rastgele alınmış bir şekilde paylaşılmıştı.

Aslında bir daha paylaşmayacak olsam da üzerine bir ara düştüğüm alıntılarım aynı zamanda bir ilk oluyor hem benim açımdan hem diğer alıntılara göre çünkü sadece beni etkileyenleri seçerek oluşturdum onları.

(Parantezin içinde bir parantez daha. Daha önceki bütün yazılarımda üçüncü kişi kullanırken şimdi birinci kişiyi kullanıyorum yani: kendimi. Bu yazıda herhangi bir kaygı gütmüyorum çünkü.)

Bazen bir kitaptan olduğu gibi aktardım bir bilgiyi bir sayfayı bir sözü, hoşuma gitmişti çünkü paylaşmalıydım. Düşüncem bir başkasının da hoşuna gideceğiydi ama şimdi içinde bulunduğum düşünce bundan uzakta. Önce kendimi düşünmeliydim çünkü benim hoşuma giden bir şey hayli hayli bir başkasının hoşuna giderdi. Yani öncelemem gereken bir başkasının değil, benim ne düşündüğümdü. Bu yazıyı da bunun için kaleme almış oluyorum. Üçüncü kişi kullanmayı bırakarak da mesafeleri de kaldırmış oluyorum, tamamen kalkması bir hayal ama bir nebze de olsa yakınlaştığımı düşünüyorum.

Bunca söz sadece tek bir cümleyi söylemek için oluyor: Bundan sonra sadece bana ait olan içerikleri paylaşacağım belki de hiçbir şey paylaşmayacağım buna karar vermedim ama net olarak söylemeliyim ki paylaşılan ne ise o bir başkasına ait olmayacak.

(Tablolar ve şarkılar dışında tabi. Eğer buna da bir yeteneğim olsaydı tabii ki yine bana ait olanı tercih ederdim.)

Bir başkasına duyduğumuz saygı kendimize duyduğumuzun önüne geçmeyecekti bunu unutuyoruz karşımızdaki toplum nezdinde bizden daha saygıdeğer olsa da.]

Yaratmanın tadını aldığımdan mıdır nedir, yaratıcıyı daha iyi anlıyorum. Sanırım bir şeyler yaratırken onunla aramızda bir bağ oluşuyor. Bu bağı kaybetmek istemiyorum ya da hayatımın içinde daha çok var olmasını istiyorum çünkü benliğimi, hayatı ve her şeyin burada olduğunu hissediyorum.

İnsan yaratıcıyı anladığında sanırım bir başka insanı da daha rahat anlıyor. Yaratanı anlaması bir nevi insanın kendisini de anlaması diyebiliriz çünkü dinler dahi bunun üzerine kurulmuştur.

Bir bütün hâlinde ilerliyor anlamak ama bir kere başladığında bu da yaratmakla mümkün. Anlamak sadece yaratmakla anlaşılabilir: Dışarıdan başlayarak içe doğru kendini.

Biz en başta kendimizi anlamıyoruz ve bu silsile hâlinde yaratıcıya kadar ulaşıyor:

Taa ki bir sözü, bir eseri veyahut kendimizi yaratana kadar.