Albümün çıkış teklisi “Rêwî” 21 Temmuz’da YouTube’a yüklendi ve ilk altı günde bini aşkın dinlenmeye ulaştı. Şarkıyı hemen ardından “Şikestî” takip etti; Sevim bu parçada Ermeni vokalist Helen Hovhannisyan ile güçlerini birleştirerek sınırları genişletti. 

 

Şırnak‑Botan’da doğup büyüyen Ferit Sevim, geçmişte blues ve yerel motifleri harmanlayan bir çizgide tanınıyordu. Ancak “Êşk”, onun kendi müzikal rotasında tamamen farklı bir sayfa açtığı bir proje. Sevim’in deyimiyle bu albümde “hiçbir blues motifi yok”; aksine, sound tamamen metalcore, post-grunge, alternative metal ve nu metal ekseninde şekilleniyor. 

 

Rêwî: Sert gitar tonları, nu metal'e göz kırpan vokal geçişleriyle açılıyor. Gerginlik yüksek; parçanın atmosferi ayakta tutan bir karanlık taşıyor.

 

Şikestî (ft. Helen Hovhannisyan): Ermeni kadın vokalin naifliği ile post-metal yoğunluğu çarpışıyor. Parça, hem duygusal hem agresif bir kırılmayı temsil ediyor.

 

Gav: Yoğun distortion, boğuk tonlar, alt metinlerde içsel kriz. Post-grunge ile metalcore çizgisinde salınan bir isyan.

 

Hilweşîn: Anonim Botan ezgisinin çok sert, neredeyse industrial’a yaklaşan bir yeniden yorumu. Davullar ve scream vokaller parçada öne çıkıyor.

 

Li Pey Kenekî: Nu metal ruhunu taşıyan, iç ritmi güçlü bir parça. Duygusal kaos ve melodik öfke bir arada.

 

Prodüksiyon: Cactus Production’ın analog sıcaklığı, dijital temizlikle dengelenmiş.

 

Enstrümantasyon: Gitar—harmonika—davul üçlüsüne akordeon, keman, çello ve cajon renk veriyor; Parçalar canlı kaydedilmiş hissi taşıyor. 

 

Janr Kırması: Kürtçe sözlü blues‑rock hâlâ niş; Sevim’in sertleşen gitar tonları janr sınırlarını zorluyor.

 

Kültürel Köprü: Ermeni konuk vokal, Kürt‑Ermeni ortak müzik mirasına zarif bir gönderme.

 

Diyalog Üstüne Monolog: Sözlerde iç hesaplaşma ağır basarken, müzikte kolektif ruh hissediliyor—bu da albümü toplumsal yalnızlıkla toplu dayanışma arasında asılı bırakıyor.

 

“Êşk Pt. 1”, Ferit Sevim’in ses evreninde tam anlamıyla bir kırılma. Bu defa gitarlar daha hırçın, vokaller daha öfkeli ve sözler daha karanlık. Yine de bu ses duvarının ardında tanıdık bir şey var: iç hesaplaşma. Ferit’in ilk defa “kendi tarzının dışına çıkma” cesareti, albümü sadece müzikal değil, duygusal olarak da dönüştürücü kılıyor.

 

Sonbaharda gelecek ikinci bölümle bu karanlık hikâyenin nereye evrileceğini merakla bekliyoruz.

 

Albüm kulaklarda henüz taptaze; benim tavsiyem, gece vakti karanlık bir odada açıp slide gitarın her kıvrımında Botan rüzgârını hissetmeniz. “Êşk”in sıcaklığı size de geçsin—şimdiden ferah dinlemeler!