Duygu Soylu’nun yeni şarkısı “Mesaj”ı ilk duyduğum anda içimde tuhaf bir his uyandı. Sanki uzun süredir biri içimde bir yere dokunmamıştı da, nihayet biri o noktayı bulmuş gibiydi. O ilk cümleyle başlayan tını, adeta bir mektubun zarfını açar gibi yavaşça kalbime süzüldü. Bu şarkıyı sadece dinlemedim; hissettim, yaşadım, içimde bir yerlere not ettim.

“Mesaj”, sadece bir şarkı değil benim için. Uzun zamandır cevapsız kalan duygularımın, yutkunmalarımın, ‘bir şeyler demek istiyorum ama söyleyemiyorum’ hallerimin müzikal karşılığı gibi. Duygu Soylu zaten uzun zamandır güçlü sesiyle ve kendine has tarzıyla dikkatimi çeken bir isimdi, ama bu şarkıyla başka bir seviyeye geçmiş bence. Daha derin, daha sade ama aynı zamanda çok güçlü. O kırılganlıkla gelen cesaret var ya hani, işte onu duyuyorum her saniyesinde.

Şarkının sözleri o kadar tanıdık, o kadar bizim içimizden ki… Bir ilişkinin tam ortasında, bir adım ileriye mi gitsek yoksa tamamen mi çekilsek ikilemini yaşayan herkes bu şarkıda kendini bulur. “Gitsem mi kalsam mı arasında…” diyor ya, ben o cümlede takılı kaldım mesela. Ne kadar çok yaşadım bunu, ne kadar çok sustum ya da ne kadar çok konuşup da yanlış anlaşıldım… Bu cümleyle yüzleşmek, sanki o eski defterleri açmak gibi. Ama bu defa acıtmıyor, sadece anlıyorsun.

Şarkının düzenlemesi de en az sözleri kadar etkileyici. Sade ama boş değil. Her şey yerli yerinde. Altta usul usul akan müzik, Duygu’nun sesine gölge değil, destek oluyor. Özellikle bazı geçişlerde o kadar naif dokunuşlar var ki; kulaklıktan dinlerken zamanın durduğunu düşündüm. Şarkının içinde AI teknolojisiyle yaratılmış görsel dünyayı da duyduğumda çok etkilendim. Sanatın hem geçmişe hem de geleceğe açıldığı bu çağda, bu kadar içsel bir temayı teknolojinin dokunuşuyla harmanlamak büyük cesaret işi. Ve bence bu cesaret de şarkının özüne çok yakışmış.

Bu şarkının içinde kimsesiz kalmış cümleler var. Gönderilmeyen mesajlar, bastırılmış haykırışlar, “acaba o da beni özlüyor mu?” sorusunun cevapsızlığı var. Ama tüm bunların yanında bir huzur da var. Çünkü Duygu bu şarkıyla bize bir şey söylüyor: Bazen sessizlik de bir cevaptır. Bazen hissettiklerimizi karşı tarafa ulaştıramasak da, onları kendimiz duyabiliyorsak bu da bir mesajdır. Bu yönüyle şarkı sadece bir aşk hikâyesini anlatmıyor; aslında insanın kendiyle konuşmasını da temsil ediyor.

Benim için “Mesaj”, sessiz bir çığlık. Ama öyle bağıran çağıran değil; içten içe yankılanan, gece yatağa başını koyduğunda aklına düşen o iç ses gibi. Duygu Soylu bunu sadece sesiyle değil, duygusuyla da vermeyi başarıyor. Onun her şarkısında olduğu gibi bunda da en çok dikkatimi çeken şey; kendi olmayı hiç bırakmaması. Ne moda olanın peşinden koşuyor, ne de birilerini memnun etmek için kendinden taviz veriyor. O yüzden de bu şarkı öyle bir yerde duruyor ki; samimi, sahici ve çok içten.

Bugün müzik dünyasında bu kadar dürüst şarkılar bulmak çok zor. Ama Duygu Soylu, “Mesaj”la bize hatırlatıyor: En güçlü duygular, en sade cümlelerde saklıdır. Kendi duygularını bastırmadan, olduğu gibi, olduğu yerde duran bu şarkı; beni hem duygusal olarak hem de sanatsal anlamda çok etkiledi. Şarkıyı dinlerken bir yandan eski bir mesaj kutusunu karıştırır gibi hissettim kendimi. Gönderilmemiş mesajlar, yazılıp silinmiş cümleler, asla yollanmamış sesli notlar… Hepsi bu şarkının içinde bir şekilde var.

Ve evet, bazı şarkılar vardır ya; seni anlatmaz ama senmişsin gibi hissedersin. “Mesaj” da öyle bir şarkı benim için. Bir yerlerde hepimizin içinde kalan o cümleye ses olmuş. Hani bazen birini aramak istersin ama ne diyeceğini bilemezsin ya… İşte o anda bu şarkıyı açarım ben artık. Çünkü onun söyleyemediğimi söylediğini, benim bile fark etmediğim duygularımı dile getirdiğini biliyorum.

Teşekkür ederim Duygu Soylu. Bu şarkı sadece kalbime değil, geçmişime, geleceğime ve tam şu anıma dokundu. Ve evet… Bu şarkı bir mesaj. Belki sana, belki ona, belki de sadece kendime.

https://youtu.be/Q_Fczj1KBV0?si=iFq-eFQ8cb3hOnoG