farkında olmadan 

içimde bir sevda büyütüyorum

git gel 

git gel

suluyorum seni 

boynunu bükünce üzülüyorum 

bahçenin en güneş alan yerine ektim

ki yeşersin bittiği yerden hayat

yaşanacak uzun yılları 

sana ayırdım

iyi bakıyorum ya sana

müsterih olunuz efendi 

her sabah mutlaka suluyorum 

konuşuyorum

ne bildiysem 

ne öğrendiysem mahlukattan

bir bir anlatıyorum sana

bulutun şekli şimdi bir ördek

gibi

zeytin çekirdeğini gömersen toprağa 

belki ağaç çıkar bir gün 

gibi

umut her şeyidir insanın

gibi

diğer bitkiler

yüzüme bakmıyor

kendi yüzümü sakladım güneşten

hepsi sana kalsın

sende olan benim umudum olsun

sende olan benim sebebim olsun

sende olan ben de olayım

(istiyorum)

tohum tutunsun toprağa 

ışık sızsın göz kapaklarına

ne bir emek

ne bir cefa

köklerinden anla

öyle çabasız öyle sıradan bir anda 

nasıl büyür bir sevda 

büsbütün nüfuz etsin kalbine

anla

sırra eriş

kavra

böyle derince

böyle hoyrat

böyle zalim

incecik bir fidanken 

henüz daha

kırılgan bir fidan

narin 

kuş çarpsa soluğu kesilecek

böcek kemirse 

telef olacak

tesadüf eseri temas etsen

yanacak 

her şeye ilk günkü kadar

muhtaç

bir bebeğin doğumu

ilk adımları

mamaları, gülüşleri, kokuları

dünya ondan habersiz dönüyor 

galaksiler hükmünü sürmekte

yıldızlar izin almadan parlıyor

güneşin tüm bu olanlardan 

umru ne

bir bebek çaresizliği işte biraz

bir bebekçesine

muhtaç

ellerini çekme üzerinden

düştüğü gibi savrulur

biraz eğilse boynu

meyleder kırılıp değmeye toprağa

gözlerini çekme üstünden

saçları karışır yokluğa

izleri silinir

varlığı yoksunlaşır 

ekmeği fakirleşir

esvabı yırtılır

yaprağını kurt sarar

ve bende

mutlaka kahrolurum