<iframe data-testid="embed-iframe" style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/track/77iBrx3sDPqPtFPuhdGna7?utm_source=generator" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>

Eşliğinde dinleyebilirsiniz.

---

1.

Bir tanımı da insanın yara açan veya deşen olmalıydı fakat her oluşta bir hayır vardır mucibince insandan insana açılan yara, yaralıyı yaratıcısına sebepsiz götürebilme maharetine sahip olduğundan bu tanımlamaya bir yandan da gerek yoktur.

2.

Kimileri zevk ve sefada görür yaratıcısını kimileri de hüzün ve elemden onu bulur. Her insana kendi kişiliğince ona ulaşacak yol sunulsa da kişi yine de ısrar edip bilinçli olarak o yolda yürümezse hayat, kişiyi kişi istemese de yaratıcısına götürecek yaralara doğru yol alır.

3.

Kişi, asıl kıymet vermesi ve kutsallık atfetmesi gerekene eğer değer vermiyorsa bunları bir ölümlüye sunmuş demektir yani bıçağını süsleyip muhatabı olan yaratılmışa sunmuştur. Karşısındaki kişi bir gün bu niteliklerin asıl sahibi olmadığını gösterecek bir hareket mutlaka yapacak -yara açacak- bıçağı sunanın onu süslediği değerler yaratıcısına ait olan değerler olduğundan yaralanan ancak o zaman anlayacaktır ki: yâr ve Yaradan özünde aynıdır. 

4.

İnsan insanın yârı değildir; yaralayıcısıdır, Yaradan'a götürücüsüdür.

5.

İnsan bilerek ya da bilmeyerek bir başkasının ancak yaratıcısına ulaşmasına sebep olur çünkü insanın yolculuğunun kıymeti bir değer varsa anlamlıdır ve bu değerlerin sahibi de onları yaratıp, değerleri bizzat uygulayandır.

6.

Yarayı yâr sanılan açar, insan da ancak yarasından Yaradan'ı derinden görebilir fakat bu kahrı perişan hâlimiz öyle ki Yaradan'ın görülemediği yaralara müptela olmaktayız, bu onun kendini göstermemesinden değil yaranın kalbi köreltmesindendir. 

7.

Yarasının Yaradan'dan büyük olduğuna inanan insan; Rab olarak yarasını kabul etmiş ona kutsallık atfetmiş ve bir kez de yarası tarafından yaralanmış olur. 

8.

Kişiyi yaralamayacak olan sadece yaratıcısıdır, bunu anlayana kadar insan yara almaya devam eder.

---

Tablolar

1. Francisco de Zurbarán (1598 – 1664) Gustave Courbet.

2. Man of Sorrows, Geertgen tot Sint Jans, 1485-95.

3. The Crowning with Thorns, Caravaggio.

4. The Good Samaritan, Aimé Morot, 1880.

5. Saint Sebastian Tended by Saint Irene, Hendrick ter Brugghen, 1625.

6. Wounded Amazon, Franz von Stuck, 1904.

7. The Wound Man (Ortaçağ tıp illüstrasyonu, 15. yy.)

---