Gözleri kapalı olunca daha mı iyi görür insan? Gözlerim açıkken toprağa baktığımda yalnızca canice doğasını bozduğumuz, üzerindeki ağaçları katlettiğimiz kahverengi bir madde görmek istemiyorum. binlerce canlıya ev oluşunu, varoluşunu, renk tonlarını, rüzgar gelince savruluşunu, güneşin ışıklarını üzerine gönderdiğindeki ışıltısını görmek istiyorum. Kaçırdığım ne çok güzellik var... Gözlerim açık olmasına rağmen göremediğim ne çok şey var. Bir ormanda gezinmek istiyorum. Her şeyi görebilmek, gördüklerimi hissedebilmek... Kuş yuvaları, arı kovanları, kokularıyla büyülendiğim bitkiler ve renk renk çiçekleri, daha önce hiç tanışmadığım canlılar... Doğanın en içinde, suyun şırıltısını duymalıyım. Doğanın renklerinde her tonun eşsiz varlığıyla büyülenmeliyim. Ağaçların kelebeklerle, kelebeklerin bitkilerin çiçekleriyle nasıl bir uyum sağladığını görmeliyim. Güzelliklerini betimleyebilmek için kelimeler aramalıyım. Belki böylece, gücüm yetmez ormanların yakılmasına, ağaçların kesilmesine göz yummaya. Gözlerimiz açıkken göremiyoruz değil mi? Belki kapatarak bakmayı denemeliyiz. Belki gözlerimizi kapatırsak, o ormanları yakarak otel yapmayı göremeyiz. Belki, ağaçları katledip yerine dikeceğimiz binaları göremeyiz. Öyleyse gözlerimizi kapatmalıyız. Çünkü görmemek, yanlış görmekten daha iyidir...