Sanat denince hiç kuşkusuz en önde gelen dallardan biridir edebiyat... Edebiyat kelimesi duyulduğunda hemen akla gelen ilk terim ise elbette ki; şiir... 

İşin mutfak kısmında olanların çoğunun ifade ettiği üzere şiir, şuurla ilişkilidir. Hatta öyle ki bazı şairlerce örneğin Alphonse de La Martine'e göre "Şiir, büyük zekaların rüyalarıdır." ve haliyle şuurun ötesindedir de. Peki sizin için şiir kelimesi neleri çağrıştırır? 

Pek çokları için şiir; ifade edemediği duyguların türlü yansımalarının bulunduğu sıralı-sırasız, düzenli-düzensiz, ahenkli ya da tek düze cümlelerdir. Kimisi cesaretli bir biçimde tam ve kurallı, kimisi ise duygulardaki endişe sağlamış olduğu cesaretsizlik ile eksik ve devrik...

Üzerinde çokça teoriler sunulan, tartışmalar yaratılan ve hareketler oluşturan bu yapı sizin için de böylesine değerli mi? Cevabınız evet ise eğer; şiire olan merakınız ve ilginiz yadsınamaz. 

                                                                         

Şiir dünya üzerindeki çeşitli dönemlerinde kimi zaman coşkun aşkların, kimi zaman yalnızlığın ve kimi zaman da bir hareketin en aktif sesi haline gelmiştir. İlk dönemlerinde destandan kalma geleneği ile epik bir tavra sahip olan şiir gittikçe modern dünyanın öne sürdüğü duyguları içerisine misafir etmiş ve duyguların kendisini haykırması adına devasa pencereler açmıştır. Öyle ki günümüzde şiir yalnızca aşk, özlem, yalnızlık, propaganda aracı olmaktan çıkmış; insanın bilinç dışında yatan her türlü korku, arzu, endişe, kaygı, sevinç ve heyecanı ... dahi dile getirir olmuştur. Haliyle önceleri aristokrasinin, sarayın, yüksek zümrenin edebiyatına ait olan şiir, modern dünyada halka yani bir nevi sokağa taşmıştır. 

                                                                                                 

İnsanlar artık içine sığdıramadıklarını kağıtlara da dökemez olmuştur. Sokaklardaki devrim yanlısı, propaganda ve protestoya ait duvar yazılarının yerini şiirler almaya başlamıştır. 

Şiirin yazılması için herhangi bir eğitim şart olmamakla birlikte Tarkovski'ye göre "İnsanlara bütün hayatı boyunca eşlik eden bir felsefe" iken; Yahya Kemal'e göre ise "düşünceyi duygu haline getirinceye kadar, yoğurmaktır". 

Peki ya sizin şiiriniz tutkulu bir aşkın inlemesi mi, birlik beraberliğin çoşkulu şarkısı mı yoksa yalnızlığın sessiz bir çığlığı mıdır? Nedir?

Sizi bilmem ama benim şiirim; beynimin serseri hoyratlarını bastıran kalbimin düzensiz ritmidir.