Kötü hatırları hatırlamak insanı o kadar yorar. Zihnin geçmişi geriye gittiğinde o kötü anılar tekrar canlanır. Zamanla kabuk bağlayan yaralar tekrardan kaşıyan insanlar orayı kanattığının farkına varmaz.

Çünkü insanların en kötü huyudur geçmişi hatırlatma. Dünü gibi yaşanan travmatik olaylar acıları tekrar uyandırır. Aklın o günleri unutsa bile başka insanlar onu hatırlatmayı mecbur kılar. Bildiğin tüm her kötü harıra film şeridi gibi gözünün önünden geçer. Bizler bunu iyi seyirlerin acı tadında izleriz. Geçmişin kötü hatıralarından kaçmak yeni yollar deneriz. Bu yol ise unutmaktır.  Unutmak, aklın kendisini yeni umutlara kapı açma yoludur. Unuttukça kötü hatıralar zihinden silinir ve rahatlama hissinden haz alırız. Ruha mutluluk denilen seratonin hormonunu enjekte ederiz. Enjekte edilen seratonin geçici zihnimizi rahatlatır. Fakat aptalca hareket insanlar yine aynı yolu deneyerek eski püskü hatıraları hatırlatmayı seçer. Mantık , geçmişi unut ve aklına takmamayı der. Bu insanlığımızın mantıksal seçimidir. Kalp ise duygusal davran ve geçmişi yaşa der. Kalbin sana maneviyatında geçmişin duygusal çöküşünü yaşamaktan amaç edin demekten başka çözüm sunmayı yeğler. Bu garip denklem insana hep A’raf’ta bırakır. A’rafı yaşayan insan bir tür seçimlere tabi tutulur. Kötü hatıraları hatırlamak ya da hatırlamamak maneviyatımızın seçimlerine bağlıdır. İnsanlar bunu anlaması için o kişinin yerine koyması gerekir. Biz buna empati deriz. Başka deyişiyle o insanın kendini yerine koy demekle yetinir. Kötü günler gülüp geçilecek duruma benzemez. Gülüp geçilecek durum olsaydı empati denilen mottoyu uydurmazdık. Her şey karşımızdaki anlamak ile geçer. Eğer dinlemiş gibi yaparsak sadece bencilliğimizi tatmin ederiz . Bencilliğimiz bundan haz alır ve benliğini rahatlatır. Kendi bencilliğimizi rahatlama derken başkasının canını yakarız. İşte bundan dolayı empati yaparken insanın kötü hatıralarını canlandırmayın. Çünkü  aynı kötü hatırayı sende yaşayabilirsin. Anlamak için biraz o insanın duygusunun iç dünyasına yönelmeniz gerekmektedir. İç dünyasına indiğimiz insanın kötü hatıralarını iyice anlarız. İnsanlar kötüyü hatırlatmada dünya markasıdır. Unutmak insanlığımızın yaratılışından bu yana varolmuştur. Varolan bilinçaltımızda geçmiş kötü hatıralarla doludur. Bunu kader denilen anı defterinde her gece yazmaya başlarız. Kötü anı demek bilinçaltımızı moral olarak kabuslara dönüştür. Dünya en sevdiğimiz insanı hatırlatsa bile geri getirmesini isteriz. Bir nevi zaman makinesi kullanıp o insanla yaşadığımız güzel anılara gitmek isteriz. İnsanlığımız gereğinden fazla kötü hatıraları hatırlarsa aklı geçmişle debelenir. Geçmişle debelenen insan kötü anılar yüzünden mod olarak hissizlik yaşar. Duyguları zafiyete  uğramaya açık hale gelir.  Zafiyete uğrayan duygu manipüleye uğramaya müsait hale gelir. Manipüle cümleyle o kötü hatıra maalesef yeniden hayat bulur. Sanki kıyametten sonra dirilen insanlar gibidir . Kötü anı zihnimizi bozguna uğratmayı başlar. Bozguna uğrayan zihnimiz ağlamak ister. Ruhunu dinlendirmeyi ister. İnzivaya çekilmeyi seçer. İnzivaya çekilen insan kötü hatıralarıyla baş başa kalır. Baş başa kalan insan geçmişin kötü hatırasıyla yüzleşmeye mecbur kalır . Acıları deprem etkisi yapar ve o enkazda kalır. İnsanlar kötü hatıraları seçmez. Tanrı’nın kader anı defterinden yazılı olan yazı yüzünden bunu yaşar.

Zaman denilen kavram insana geçmişle pek yaşama demekle yetinir . Çünkü zaman kum saati misali akıp gitmektedir. Kötü hatıraların aklına getirme ki o dipsiz kuyudan çıkamazsın. İnsanların karşısında Charlie Chaplin misali gül. Kötü hatıralardan ders al ve ona hareket et.  Kötü hatıra senin geçmişin yarası olabilir ama sevdiklerinin kıymetini anlarsın. Seni anlamayan insanların çevreden uzaklaştır . Geçmiş  iyi ya da kötü olsa bile gelecek için kıymet vereceğin insanları iyi seç. Çünkü dünya kötü günlere gebe yaşamayı sever. Empati olarak savaş yaşayan çocukların duygusunu anla.