Herkesin görünce tebessüm ettiği kendisine ait hissettiği bir film vardır. İşte bu film o türden bir film olarak çıkıyor bizlerin karşısına. Seveni kadar sevmeyeni de vardır orası ayrı ama bambaşka bir havası olduğu inkar edilemez. 2000 yılında vizyona giren "Komser Şekspir" absürt diyebileceğimiz sahnelerle karşımıza çıkıp yüzümüzde bir tebessüm oluştururken bazen de garip bir hüzne boğuyor. Şimdilerde bu tür samimiyette ve tesadüfi bir şekilde yaşantımızdan küçük parçalar bulduğumuz filmler izlemek mümkün değil.

          Hikaye Cemil komiserin kızı olan Su'nun bir tiyatro hayaliyle başlıyor ve tiyatro sahnesine dönüştürülen bir nezarethanede devam ediyor Komiser Cemil ondan gizli tiyatroya merak salan kızının bayıldığı haberiyle kendini hastanede bulurken bu boşluktan yararlanan suçlularımız yani filmin diğer kahramanları boş durmayarak nezarethaneyi dolduruyor.

          Suçlularımız; Eski artist fakat belirli sebeplerden torba tutan Tatu, merhametinden sual olunmaz hayat kadını Deniz, döner çalarken yakalanan bir balici, hem agresif hem aşık mafya Danyal ve hakları için greve soyunmuş bir memur olarak çıkıyor karşımıza. 

          Komiser Cemil ile tanıştıktan sonra artık bu kişiler birer suçlu değil lösemi teşhisi konulan ve tek arzusu tiyatro yapmak olan Su'nun kurduğu bu hayal ondan ziyade babasıyla hiçbir zaman düzgün bir bağ kuramamış Komiser Cemil'in hayali olmuştur. Bu hayal filmin sonunda öyle bir yere varmıştır ki Komisesr Cemil kızı için kötü kraliçe rolüne razı gelmiş ve tüm yaşanılanlara rağmen hayallerini gerçekleştirmiştir.

         Olayların buraya gelişine komedi ve dram eşlik etmiş ve böylelikle bizlere bu unutulmaz film hediye edilmiştir. Zaman'ın güzel filmine selam olsun izlenmesi tavsiyesiyle...

M-M