Bugün yılın son günü. Yirmi dört saat içinde ise yılın ilk gününe geçeceğiz. Her sonun bir başlangıç olduğunu mu anlamalıyız bu durumda? Bu yıl iyisiyle kötüsüyle geçti gitti gibi çok klişe bir cümle kuracağım. Klişe cümleleri hep severim, çünkü klişe hayatlar yaşıyoruz her birimiz. Hep tekrar ediyoruz, her şeyi. Birçok kişi ise kendisinin çok özel olduğunu ve kimsenin yaşamadığı şeyleri yaşadığını düşünüyor. Öyle bir şey yok. Bu evrende o kadar ufağız ki, toplama işlemindeki sıfır gibiyiz. Bu yazıyı okuyan herkes yıl içinde kocaman gülümsediği anılarını düşünsün. Birini seçip gözlerimizi kapatıp o ana gidelim. Gelecek yılın hep böyle olduğunu hayal edelim şimdi de. Her gün bu şekilde geçiyor, kocaman gülümsüyorsunuz. Ne anlamı kaldı peki bu anın? Hep diyoruz ya bugün çok güzeldi, hep böyle olsun veya hep bu anda kalalım diye. Hep o güzel anı yaşarsak ne kıymeti kalacak? Bu nedenle üzülün dostlar. Her gün gülmek, her gün dünyanın en güzel gününü yaşamak nefessiz kalmaktır. Bu dünyadaki her şeyin tersiyle varolduğunu biliyoruz. Yeni yılda kendinize hep mutlu olma dileği yerine, ben bu yıl hem üzüleceğim şeyler yaşayacağım hem de bunun karşılığında mutlu da olacağım diye düşünmek sizi rahatlatacaktır. Yaşadığım hayattan zevk alacağım diyin. Bunun için kendinize söz verin. Şikayet etmek yerine bazı şeyleri kabul edin. Ne zaman göçüp gideceğimiz belli değil. Belki de bugün son günümüz ve bugünü şikayet ederek geçirmek yerine kendi elinizden tutun, ayağa kalkın. Başkasına ihtiyacınız yok, çünkü eğer çarpma işlemine denk gelirsek her şeyi yok edebiliriz. Hem hüzünlü hem mutlu bir yıl diliyorum, klişe insanlar.