Günümüz insanlarının dertlerini anlatmakta kağıt ve kalemi kullanır. Kalemi eline alan insanoğlu kendi ruh halini kağıda döker. Eğer bilgin iyiyse kalemin elinde silaha dönüşür.

Çünkü kalemin gücü insanlık tarihini değiştirebildi ama kendi kaderinizi değiştirebilmektedir. Bir insan kağıdın başına geçtiğindeki duyguları kalem sayesinde dökebilir. Çünkü kalemin gücü Tanrı’nın katında apaçık bellidir. İnsanlar geçmişte kalem sayesinde toplumsal statüde farklı yerlere geldiği aşikardır. Kalemi silah gibi kullanan insan çoktur. Yeri geldiğinde kılıç gibi keskin kullandığı olur. Yeri gelince o kalem sakin konuşan insan gibidir. Elinde kalemin varsa kağıdına istediğin duygunun ruh halini yansıtırsın. İnsanlığımız en dibi gördüğü zamanda dert ortağı kalem , kağıt ve sigara olmuştur. Sigara içerken tüm derdini kağıda dökersin . Sanki ruhun geçmişle haşir neşir halindedir. O an duygusal olarak boşluklarını kalemle doldurursun . Kalemini dert çekiciyle döverek örs kağıdına yatırırsın. O kalem bir anda hırçınlaşıp kan saçmaya başlar. Tüm öfkesini kağıda yansıtır. Bir anda kalem şiir yazarken sinirli ve agresif birisine dönüşür. O kadar sivri olur ki içindeki kini sen bile anlayamaz hale gelirsin. Bir kalem insanın farklı karaktere bürünür . Karaktere bürünen kalem zamanla iyi huylarını az kullanır. İyi huyu olan kalem insana sadece dünyanın iyi yanlarını anlatır. Fakat kalemi dünyanın problemli tarafını kullanırsan insanlar sana nefretle bakar. Kötü tarafları anlatmak insanlara çözüm bulması gerekmesidir. Eğer bu silahı amacının dışında kullanırsan ağlayacağın yer Berlin Duvarı değil Ağlama Duvarı olur. Çünkü insanlığın amigdalasında geçmiş hataları anlatmada kalem ve kağıtlar kullanılır. Kalem bir silahtır. Kağıtlar ise mermilerdir. Kimi zaman kağıdı izli mermi gibi kullanırsın . Kimi zamanda ise kağıdı izsiz mermi gibi kullanırsın. Çünkü seçimler ve seçenekler sana bağlıdır. Tolkien kalemini Yüzükler Efendisi için kullanırken Orwell kalemini Hayvan Çiftçiliğine kullanmıştır. Her yazar kendi ütopyası ya da distopyasını yaşadığını ortamına göre kullanır. Bazen inançlarımız bile kalemimizi şekillendirir. Mesela bir hikaye yazarken Tanrı kullanırız ve sonraki hikayede Rab kullanırız. Bu bile inançlarımızın yeri geldiğinde nasıl kullanıldığımızın önemini gösterir. Mesela bir şiir yazıyoruz ve canımızı sıkmışlar kalemimizi sinir küpü ederek üstü kapalı tekniklerle eleştiri yaparız. Tabii ki insanların algısı burada çok önemlidir. Yani kalemin apaçık silah olduğunu gösteririz insanlara . Algımıza bir an şaşırır ve tutukluk yaşar. Bir saat boyunca o adamın ne demek istediğini anlamaya çalışırız. İşte o kalem denen silahın acımasız ve kan döken ruh halini görürüz.  Silah can yakar ve izi bırakır. Kalem ise canını yakar ve bilinçaltında ölümler yaşatır. Yazar ya da şair ol kaleminin nasıl kullanacağın aydınlık ve karanlık duyguna bağlıdır. Ve de o günkü ruh halinin getirdiği yansımalara bağlıdır. Kalemim sahte duyguları anlatmayı sevmez . Onun en kötü huyu gerçekçi duyguları anlatmasıdır. Kalemimin nefesi cennetten çok cehennemden alır. Çünkü kalem denilen silah herkesin elinde farkındalık yaratan mahluk olur.

Hayatın boyunca kalemini iyi bilersen iyi bir duygular yansıtırsın . Bu silahın amacı daha iyi anlatmaktır. Kaleminin bir satırda tüm gerçekleri anlatırsın . Bu senin inançlarına bağlıdır. Zaman ne gösterir bilmeyiz ama kalem kıyamete kadar yazmaya devam edecek bir varlıktır. Kalemimle kara mizah yapmayı severim . Maalesef doğruyu anlatamıyorsan o kalemin bile sana karşı küskün davranır. Kaleminde lanet olabilir . Çünkü insanoğlu başaramadığını başkasında görür. Bunu en iyi yazarlarda görürüz.