Günümüzde televizyon kanallarının en realite şovu olan diziler baya aptallaştı. Çünkü insanlara öğüt vermekten çok yozlaşan insanlığa öğüt veriyor. Aile değerlerin hiç edildiği ortamları büyük keyifle izliyor.

Az ve kaliteli dizilerse pek realiteye uymaz hale geliyor. Zaman kaybından öteye geçmeyen diziler sayesinde beynimiz yanlış algılara kurban gidiyor. Umut verici olmayan diziler sadece yaz ve kış aşklarından öteye geçmiyor. Kopyala yapıştır misali dizilerimiz izlenmesi revaç hale geliyor. İnsanlar eğlenmeyi değil sorgulamalı yapısı gerekir. Neden Nuri Bilge Ceylan’ın filmleri Hasan Toptaş gibi etkiler yapıyor insanlara. Çünkü insanlara gerçekçi bir yaklaşımla duygularını anlatıyor. Ünlü Youtuber Murat Soner’in Türk Dizilerini haklı yere eleştirmesi boş yere değildir. Çünkü sevgiyi yozlaştıran dizilere güzelce alkış tutuyoruz. Bu alkışlar absürt noktalara parmak basmayı unutuyoruz. Esasta geçmiş dizilerde aklımız kalıyor. Samimiyet ve dürüstlük gibi erdemler vardı. Ve şimdi dizilere bakıyoruz da samimiyetsizlik diz boyu olmuş. Net şekilde entrikalar dönüyor. Adem’in elması olmuş yasak elma. Sevgi kelepir fiyatına kiralanmış hale geliyor . Fakir oğlan zengin kız olayı farklı ütopyada işleniyor. Fakir kız zengin oğlan mottosu dizilerde işleniyor. Birbirine alakasız sevgileri keyifle izliyoruz. Ailesini göremediğimiz binlerce yan karakterleri düşünmeden izlemekten duygusal gözyaşlarına hakim olamıyor. Hatta bol bol kahkaha atıyoruz. Magazinsel dizilerimiz her zaman yazın olur. Çünkü yaz demek yeniden aşkı hatırlama ama sahte aşkları hatırlatmadır. Ailevi değerlerin yozlaştığını açık açık izliyor ama beynimizi etkilediğinin farkında değiliz. Toplumsal morfini beynimize solutmaktan öteye geçiyor. Gerçekçi olmayan duygular insanları algılarını yanıltıyor. Algısı yanılan insanlar o dizide gördüğü gibi yaşamak istiyor . Gerçek yaşam ve dizideki yaşam birbirine alakasızdır. Çünkü insanlar algı yanılgısını yaşıyor. Bir nevi zihni kontrastlı çekime tutulmuş şekilde o diziye hayran kalıyor. Gözü yanlışa doymak bilmiyor. Sana gerçek hayattan öğüt vermeyen dizi silikon arkadaşlığa benzer. Dizilerde silikon dostluklar bile revaçta . Bu reytingi kendi elimizle yaratıyoruz. Toplum litost atmosferine girmeyi unutmuş. Yapılan şiddetten etkilen birey aynısı yapmaya meyilli hale geliyor. Yani kendi canavarımızı kendimiz büyütüyoruz. Düşünmeyi unutmuş sadece basit olgular üzerinde eğlenmenin getirisini izliyoruz. Metroda dizi izliyoruz ama yanımızda kitap okuyan insana daha meraklı bakıyoruz. İnsanlar izlediği dizileri sanki Truman Show sanıyor. Truman Show bizleri dünyanın sahteliğini anlatan distopik bir filmdir. Bu filmden etkilenen insanlar için içi boş diziler sadece aptalca gelir. Bizlere boş ve gereksiz zaman kaybı yaşatan aptalca diziler sayesinde güzelce eğleniyoruz. Aklımızda kaç alıntı yapacak dizi var. Eski Yeşilçam dizilerinden binlerce alıntı yaparız. Milenyum Çağına girmeden önce kalitesi düşük ama samimiyeti büyük dizilerden kaç alıntı yaptık . Mesele içleri boşaltılmış absürt dizilerle nereye kadar zaman kaybına tahammül edeceğiz. Umutlarımızı o dizilere sığdırmayı bırakıp gerçek hayata bakıp umutlara odaklanalım. İnsanlar lüks ve şatafatın getirisinin sadece dizilerde olduğunu unutmamalıdır.

Absürt dizide bir dünya görürsün ve aldanırsın . Fakat bir Hasan Toptaş’ın Heba kitabıyla Anadolu’nun bozkırlarında kendini bulursun. Yani insanlığımız kendi yozlaşan ve popüler  olan her şeye güzellikle adapte ediyor. Doğruyu söylenen kelimenin yanlışa çekip farklı dilde anlatılması gibi. Yani seçtiğimiz yanlışlıklar yüzünden gerçeği bulmak çok zor milenyum çağında