Kurulan bazı cümlelerin ardında, söndüğüne kimsenin akıl sır erdiremediği ışıklar vardır. Her insanın bir ışığı vardır. Halil'in gözlerinde, Melis'in gülüşünde ışık vardır.
Sakinlik birçokları için zor olsa da, konuşmak her zaman yarar sağlamaz. Bir arada bulunurken insanlar seçmezse şayet cümlelerini, ne Halil'in ışığı kalır gözünde ne de Melis güler bir daha.
Alışkanlıkların getirdiği zorbalıklar vardır. Karşılıklı saygı varsa, zorbalık sadece kaba bir tabirdir. Saygı tükenmişse şayet; zorbalık,zorbalıktır.
Hisleri kül etmek bir gecede olmaz. Hislenmek bir gece de olur.
Biriyle yaşarsan bir şeyler, enerji diyebilirsin bunun adına. Biriyle yaşamadan da bir şeyler, söndürebilirsin tüm ışıkları.
Rengarenk yanan bir lambanın ardında, masaya yatırıp tüm konuları, yılların hatrına seçersin tüm cümleleri. Korkusuzca ilerleyebilmek adına, bazı anlarda sessizlikle imtihan edebilirsin kendini.
Yaklaştığın tüm iyi niyetli söylemler anlaşılmıyorsa eğer, değerini bilmiyorsa birileri; bildirmek için çaba gösterme bak sakın!
Sen kendi değerini bil ve bir kişi için söndürme tüm ışıkları. 
Sorulduğunda halin ve hatrın kötüysen bile iyiyim diyorsan, kötü olduğunu belirttiğinde bir fayda göremiyorsan, hatta bazı kötülükleri sen kendi ellerinle yaratıyor; parladığını hissettiğin anda onay beklemeden yaşayabiliyorsan; iyiliğinle, güzelliğinle, yaşama kattığın değerler ve tüm merhametinle hızla ilerleyebiliyorsan, değer bilmezlerin çemberinde sakın kötü hissetme.

Ortada velevki hiçbir şey yoksa, ne diye debelenip durur insan, bunca dertli dünyada. Işıkları söndürmek kolay mıdır?
Halil'in gözlerinin içi parlasın istemez mi insan?
Ya da Melis gülmesin mi hiç bir daha? 
Neden kendi elleriyle kötüye koşar insan? Neden ışıkları söndürmeyi daha çok sever? Neden dinlemezler birbirlerini ve neden bilmezler değerlerini?

Hisleri kül etmek bir gecede olmaz, hislenmek bir gece de olur.
Zaten her ne olursa, hep gece olur.
Değer bilmezlik çemberinde iç açıların toplamı hep hiç olur. Emek verip yoğurmuşsan bu hiçlik bedenini sarar piç olur.
Piç ettiğin her duygu öfkeyle dolanırken kanında, sessizlik sevgin olur.
Sessiz kaldığın her dingin anın,kalbini tekletir . Kalbinde değer bilmezlerle verdiğin her savaşın yenilgisi daima güç olur.
Ettiğin tüm dansların zorluğu ; beynini, mahşer yerinde ölmüş babanı aramaya benzer.
Kalabalığın içinde değerli bir parça bulduğunda konar tüm kuşlar.
Değer bilmezlerle mücadele etmeden önce, gökyüzünde uçar tüm kuşlar.