İki karşıt ilkenin ilişkisinin düzeyine indiğimde aşkın bireysel bir keşif olduğunun düşüncesiyle, yaşam ve ölüm özlemi çatışmasının zıtlıklarıyla bütünlüğü yarattığını düşünüyorum.

Eros yırtıcı ilkel bir hayvandır. Zapt edilmesi güç harlanan bir ateşken, agape yapıcı ve ussaldır. Eros'u bir tehlike ile ifade ederler; ilkel itki yoluyla yanlış yönlendiğinde dürtüsel davranışlara sebebiyet verebilir. Günümüzde "erotik" kelimesi de eros kavramından gelmektedir. Platon erosun bireyin tikel güzelliğinin bize formlar ya da idealar dünyasında varolan hakiki güzelliği anımsattığı savunulur. Materyal ve materyal olmayan ikilik, gerçekliği iki ayrı görüşten görmemizi sağlar.

Erosun agapeye baskın olması, agapenin erosa teslim olması kadar olağandır. Agape koşulsuz ve radikal bir tür sevgi olmakla beraber skolastik felsefede ilahi hakikat olarak bildiğimiz aşktır. Ahlak felsefesinde yaratıcı sevgiyle işlenen evrimin sürecine ilişkin "agapizm" kavramı buradan çıkar.

"Yaratılışımızdaki bütünlüğü arzulamak, aramaktır." -Aristoteles

Aristoteles'in düşüncesi tümlüğün arzusuna, yokluğu giderme çabasına yöneliktir. O bu yöndeyken aşkın sahip olunmayana yönelik bir arzu bütünlüğü oluşu kafama yatar durumda. Platon aşkı tatminsizliğin mahkumiyetine vurgu yaparak tanımlıyor.

"Sevgi bütünlük değil, eksikliktir; kaynaşma değil arayıştır; tatmin olmuş mükemmellik değil, yiyip biten yoksulluk." -Platon

Bütünlüğü inkar ederken arzulanana işaret ediyor. Günümüzde "platonik" kavramı Platon'dan gelmektedir.

Spiritüel ve idealist bir sevgi; delide akil, dahası uğruna yabanlığa teslim olma, ruhsal aygıtı canlı tutan haz dürtüsüyle sağlanan devinim.