Celile Hanım hakkında nerdeyse hiçbir bilgim olmadan izlemeye gittim oyunu. Zaten bana göre sanatsal deneyimlerin en güzeli boş bir zihin üzerine olur. 

Oyun tek kişilik, bir saat, hayli akıcı yazılmış bir metin üzerinden sergileniyor. 

Oyuncu çok başarılı, sahne dekoru olması gerektiği gibi fakat oyuncunun kostümü her an yakın arkadaşının düğününe katılacakmış gibi bir abiye. Göz tırmalayıcı. 

Oyuncunun sesi çok güzel, yerinde giren şarkılarla oyunun temposu asla düşmüyor. 

Ben oyunu Kadıköy'de, Kadıköy komünistleri ile izleme fırsatı buldum. 

Celile Hanım'ın yaşadığı zamana baş kaldıran bir kadın olduğu ne kadar güzel anlatılıyor olsa da Yahya Kemal'e aşık olduğu için çocuklarını terk etmesinin gerekçesi olarak kadın toplumda baskılanıyor argümanının kullanılması pek hoş değildi. 

Son olarak Nazım Hikmet'in vatan haini ilan edildikten sonra yazdığı şiirin anlamsız bulunacak seviyede hızlı okunması da aklımda kalan ayrıntılardan biri. 

Toparlamak gerekirse bence genel olarak izlenmeye değer bir oyun.