Öncelikle üstünkörü kendi düşüncemle başlayacağım. Şöyle ki bir dönem doğru, gerçek, samimi ve ideal bir romantik ilişkinin arkadaşlık ilişkisinden doğacağına inanırdım. Bu sebeple birini gözüme kestirir, onunla arkadaş olur ve sonra durumumuzu romantize etmeyi hedeflerdim. Çok yakın ve samimi hissettiğim bir arkadaşım vardı. Belki de yüzde yüz samimi arkadaşlık duyguları beslediğim tek kişiydi. Onun bir arkadaşına ulaşabilmek için onu kullandım ya da kullandığımı sandım o her şeyin farkındaydı. Böylece onun dostluğunu kaybettim. Belki de beni kendine arkadaş olarak yakıştıramadı çünkü ona yaptığım şey bir ayıptı. Haklıydı. Özür diledim. Affetmedi. Bazen sanki ben elimden geleni yapmışım da o beni gözden çıkarmış gibi geliyor. Kolay vazgeçildim gibi.

Zamanı geriye alsam anlık heveslerim ve tutkularım asla umrumda olmazdı. Dostumu kaybetmemek için her şeyi yapardım. Belki de biraz daha çabalamalıydım onun için. Yani daha ne yapsaydım kapısında mı yatsaydım diyorum bazen. Bir sene geçti üstünden ara ara aklıma geldiğinde tekrar tekrar pişman olup utanıyorum kendimden. 

Son bir senede çok fazla yoğun şeyler yaşadım. Tüm dost sandığım kişilerle koptum. Emek verdiğimi düşündüğüm kişiler beni kolayca silebildi. Tek istisna sensin işte. Ben kendimi sildirdim sana yaptığım hareketle. Diğerleri beni kendileri sildi. Aslında ben de silmiş olabilirim o tartışılması gereken bir denklem. 

Çok isterdim olayları yaşadığımda sana yazıp dalgaya vurabilmeyi belki o zaman daha az umursardım. En azından biraz daha katlanılır hale getireceğinden eminim. Özür dilerim. Öylesine yazmak istedim. Belki de toksik olmayan tek arkadaşlık ilişkimi kendi ellerimle mahvettim. Anlık bir çekim ve heves uğruna. O zaman da önemliydin ama şu an şu kafamla daha iyi anlıyorum daha çok önemli olduğunu. 

Biten arkadaşlık ilişkilerimdeki kişilerle konuşabilmeyi çok isterdim. Dediğim gibi sen istisnasın. Ben hata yaptım. Onlarda onlar hatalı. Bu sebepten yüzleşebilmeyi çok isterdim. Farkındalar mı acaba diye çok merak ediyorum. Belki sen de benim için merak ediyorsundur bu soruyu. Özür dilerim. Zamanı geriye alabilseydim kendimce şark kurnazlığı ettiğim o anları hep bozardım. Seninle geçirdiğim vakitler her zaman eğlenceli ve gerçekti. 

‘’DinÎ’’ mizah yapabilmemizi özledim mesela. Bu şapkalı i nasıl yapılıyor ya? İlk zamanlar post, story ve tweet atamayınca çok içerlemiştim. Çok saçma şeylere saatlerce gülmeyi ya da cin biber diyip bir saat gülmeyi falan. Tosttan saç çıkması ama açım diyip yemeye devam etmeyi. Yazım hatalarına takılıp sayıp sövmeyi. Neyse canım sağ olsun. Anlatım bozukluğu yaptıysam sorry. Konuşmaya konuşmaya paslanmışımdır belki. İkilemeyi fazla kullanmışım onu gördüm ama mazur gör. Görüşmek üzere Fehmi.