Kendime dair

Hatırlamam, doğduğumda attığım ilk sayhaları, 

Anamın iç çekişlerini, tatlı tatsız telaşlarını,

Ne kadar ketum olsa da babam, gönül konuşmalarını hatırlamam.

İlk adımlarım, ilk düşüşlerim, kim bilir neydi ilk kelimelerim,

Bir evin içinde kediyle köpek, can yarım, bacımın doğuşunu hatırlamam.

İlk evimizi, korkuşlarımı, ağlayışlarımı,

Uykusuz bıraktığım geceleri hatırlamam.

Ne kadar sevsek de birbirimizi, suçmuş gibi sevmek, saklamalarımızı unutamam.

Bundandır ufacık bir sevgi kırıntısıyla seferlere çıkmam.

Bir elimde sıcacık ekmeğiyle, bahçesinde domates ararken ninemin,

Belki de konduğu daldan yaptığım sapanla vurduğum, pişmanlığı kuşun,

Çayırlarında top oynarken yağmuruyla ıslanıp güneşiyle kuruduğum,

Sabah ezanlarıyla ürperdiğim köyümün hatırası gelir,

Hastalığın eritip bitirdiği dağ gibi dedem gelir aklıma.

Ölüm haberini alışım, bana yaptığı yay, sapan,

Hepsi hatıra bana, unutamam.

Sevinçleri kadar hüzünleriyle de öğrenirken hayatı gam dağlarında,

Kendimi yargılayışlarım, sevdalarım, attığım her narada içime daha da işleyen duygularım,

Sana hazırlamışlar beni son sevdam, gülcem, geceme ay ışığım.

Hiç görmediğim saçlarını okşarken hayalimde, 

Ellerinden tutup, gamzelerinin güzelliğine şaşarken,

Bir buse kondururken dudaklarına, ateşiyle yanarken sevdanın,

Uyanmalarım.

Her mevsim, her saat, her saniye aklımdan çıkmayışın,

Bilmem neye alınışın, gözlerin, bakışın,

Her şeyinle raptolmuşsun yüreğime, içime.

Bilirim beni anlamazsın,

Ama her söylediğimde ismini bir umutsun, canıma hayatsın.

Yazılmış bütün şiirlerin üstünde bir kelam etmeyi isterim,

Gülcem, ay ışığım, son sevdam seni beklerim.