Nehir Tanrısı Cephisus ve su perisi Liriope’nin oğlu olan Narcissus, yakışıklılığı ile nam salan ölümlü bir delikanlıdır. Kraliçeler, Tanrıçalar ve pek çok genç kız kendisine delicesine aşık olurken o hiçbirine karşılık vermeyerek bütün zamanını avlanmakla geçirir. Dış görünüşünden ötürü hem oldukça burnu havadadır hem de insanı çıldırtacak derecede vurdumduymazdır. Ormanda yaşayan Ekho ise güzeller güzeli bir su perisidir. Bir zamanlar çok konuşup sürekli dedikodu yaptığı için Tanrıça Hera tarafından lanetlenmiş, karşısındaki kişilerin son sözlerini tekrar eden bir kekemeye dönüşmüştür.

Günlerden bir gün ormanda gezinmekte olan Ekho, avlanmaya çıkan Narcissus’la karşılaşır. Onu uzaktan uzağa seyrederken çekiciliğine karşı koyamayarak hemen oracıkta aşık olur. Kalbi alev alev yanar. Zamanla içinde büyüyen bu imkansız aşk bir süre sonra ona zarar vermeye başlar. Kendini ifade edecek kelimeleri kullanamadığını bilmesine rağmen bu ızdıraptan kurtulabilmek adına Narcissus’a açılmaya karar verir. Sevdiğine kavuşabilmek için var olan en küçük umut kırıntısını dahi kullanmak ister. Gözü ondan başka hiç kimseyi görmemektedir.

Issız bir kırda dolaşan yakışıklı delikanlının karşısına çıkan Ekho, pek tabii ki bir türlü duygularını anlatamaz. Fakat kibirli Narcissus durumu anlar ve; “Ölmek yeğdir, olacaksa senin her şeyim.” der. Çaresizlik ve utanç içinde kıvranan Ekho ise; “Senin her şeyim…” diye tekrar ederek gözyaşlarıyla beraber oradan hızla uzaklaşır. Duydukları karşısında tarifsiz bir üzüntü yaşayan genç kız kendini dağlara vurur ve bu bitmek tükenmek bilmeyen kara sevda yüzünden günden güne erimeye başlar. En sonunda daha fazla dayanamaz ve aşk acısından kahrolup havaya karışır. Sadece dağlardan, mağaralardan ve ıssız yerlerden duyulabilen devasa bir sese dönüşür. Rivayete göre günümüzde “eko” adı verilen yankılar da onun sesiyle tekrarlanmaktadır.

Bütün bunlar gerçekleşirken sebep olduğu felaketi hiçbir şekilde umursamayan Narcissus, sadece ölümlülerin değil artık Tanrıların da canını sıkmıştır. Tanrıça Nemesis, Ekho’ya yaptığı şeye çok sinirlenerek onu kendiyle cezalandırmaya karar verir. Narcissus bir gün yorgun argın bir şekilde avdan döndüğü sırada su içmek için nehre eğilir ve orada gördüğü yansımasını fark ettiğinde aniden donup kalır. Karşısındaki muhteşem varlığın kim olduğunu anlamaya çalışır. Onu bulmalı, ona dokunmalı, onu öpmelidir. Aşık olmuştur artık. İçi içine sığmıyordur. Ellerini nehre sokarak sevdiğini oradan çıkarmayı dener fakat uzandığı yerde sadece boşluk vardır. Kısa süre içerisinde şaşkınlığı geçtikten sonra ise görüntünün aslında kendisine ait olduğunu anlayıp yıkılır. Büyük bir üzüntüyle; “Tutuşturan da benim yanan da…” der ve asla aşık olduğu kişiye ulaşamayacağını bildiği bir kara sevdaya tutulur. Bu noktada tam olarak yaşattığını yaşamaya başlar.

Devam eden süreçte Narcissus bütün zamanını nehirdeki yansımasını izleyerek geçirir. Her gün biraz daha mahvolur ve tıpkı Ekho gibi eriyip gider. En sonunda bu dayanılmaz acıya katlanamaz ve; “Ey boş yere sevdiğim çocuk, elveda.” diyerek son nefesini verir. O sırada onu uzaklardan izlemekte olan Ekho da aynı anda tekrar eder; “Elveda…” 

Narcissus’un bedeninin düştüğü yerde cesedi bulunamaz. Onun yerine orta kısmı sarı ve beyaz taç yapraklarla çevrelenen güzel kokulu bir çiçek belirir. Nitekim Ekho nasıl bir sese dönüştüyse Narcissus da kendi adıyla anılan bir çiçeğe dönüşmüştür (Narcissus / Nergis). Günümüzde; “kişinin kendisine duyduğu hayranlık” olarak tanımlanan Narsisizm hastalığının ismi de yine Narcissus’dan gelmektedir.

 

 

Kaynak:

Azra Erhat, "Mitoloji Sözlüğü", Academia
Elif Anbarpınar, "Echo ve Narcissus Miti Üzerinden Okumalar ve Yeni Medya Sanatına Yansımaları", SDÜ Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat Dergisi