-Beni hapiste vurdular keje, ölmedim. 

Hastalandım bir ciğerimi orda bıraktım gene ölmedim. Çok dövdüler beni kan kustum ama ölmedim. Yaşadım. Seni bir kez daha görebilmek için yaşadım.

bana dediler ki; kimse sesini duyamıyormuş, susmuşsun. benimle de konuşmayacak mısın keje?

Suskunluğumun çok rahatsızlık verici ve sağır edici olduğunun farkındayım. 

Bu dünden beri kaçıncı beyaz kan hatırlamiyorum , beniim için tüm insanları rahatsız etmişsin duydum o yüzden bardağini benimkinin yanına koyuyorum

Bir şeye değmezdim, ayaklarını asfalta değdirip hareket ettirmene, dilini çalıştırmana, yüreğini üzmene. Ben hiç bir şeye değmem, benim yaşamım çok farklı bir atmosferde olmaliydi. Ama aşık oldum, ve çok lanet ki çabuk bağlanıyorum.

Yanılgılarımdan bir hayli skıldığının farkındayım beni ne zaman farkedeceksin. ( elini uzatip avucunu gösterek) artık zamanımın kalmadığının çağrisini aliyorum tam buradan. Bu bir intihar değil korkma, bu bir imtisal.

Herşeyi ayrı ayrı yaşıyoruz aslında. Farklı iklimleri farklı yaslara çevirmekten etrafimizdaki yabancı otları temizlemeye vakit bulamadık. Pencereyi biraz aralar mısın? Rüzgarın kokusuyla içtiklerim karışınca midem dengesizleşiyor. Neyse diyorum ki , kanıtlayamadiğim bilinçüstü teorilerim var ve kanıtladığım günden bu yana şunu ayrıca bilmeni isterim hayvanlara işkence eden insanlar benim için yoklar. Bu bir savaştan daha haince benim için, terazisi akrep kıskaçlarına sıkışmış gibi bir lanet. Yok yeri yok.     

                                                            Nilay