Onun için söylenecek çok şey var. Çünkü erdemli olmaktan önce, "nasıl erdemli olunur?”arayışına girmemize sebep. Merhametin ve adaletin en çok uğraması gereken bir olguydu, yanından dahi geçmedi. Düşünsenize ait olduğunuz, büyümesi için erdem ve iyilikle suladığınız, gelecek için şimdiyi harcadığınız bir şehir, bir millet, halk sizi ölüme göndereceklerin önünü kesmiyor, önünüzde durmuyor, bacaklarınızdan asarcasına zehire mahkum ediyor. Binlerce yıl tüm organizmaların dilinde olmanız kesin, fakat siz bir İyonya halkına sırtınızı güvenle yaslayamıyorsunuz. Gerçekten ne yapardınız? Tüm arkadaşlarınız, dostlarınız sizi kurtarmak uğruna herşeyi yapsa da, onları tehlikeye atmamak adına ve zalim haksızlara boyun eğmemek adına asla haketmediğiniz zehiri içiyorsunuz. Bu ne çirkin bir yas töreni, nasıl bir felaket katmanı.

Her okuduğum da kafamı dizlerime utanç naralarıyla koymak istiyorum. 

Aslında bazen tarih tekerrürle karşılaşabiliyor. M.Ö olan herşey farklı boyutlarla şimdiki zaman da  karşımızda. 

Bu kadar erdemli olup, erdemli olmadığını düşünmek de fazla Tanrısal, fazla sanrısal. 

Güzel adam Sokrates; sen haksız yere ölüme  gönderilmediğine seviniyordun. Ama ben hala kahroluyorum.