Çocuklar adaya düştüklerinde ilk fark ettikleri şey ailelerinin ve yetişkin kimsenin olmamasıdır. Bu sebeple çocukların üstünde herhangi bir otoritenin varlığından söz edilememektedir. Kısaca ne bir kural ne bir baskı ne bir düzen. Bu durum çocukları oldukça mutlu eder fakat bir otorite dengesi olmaması refah bir hayatımı yoksa felaketi mi beraberinde getirir bunu hep birlikte görelim.

Adaya düşen çocuklar, ilk başlarda eş güdüm içerisinde hareket ederken daha sonra yavaş yavaş gruplaşmalar başlar. Bununla beraber bir liderlik ihtiyacı duyulur ve hiç kuşkusuz ki bir iktidar kavgasını da beraberinde getirir. Güç ve iktidar savaşı çocukların içindeki uyuyan duyguları uyandırır ve kaçınılmaz olarak kaosun içine sürükler. Burada insan doğuştan mı kötüdür yoksa bu kötülük sonradan çevre koşullarından edinilmiş birikimler doğrultusunda mı gelir, bir nevi bunun cevabını da bu eserde kendimize sormuş oluyoruz.

Kitap bir çocuk kitabı sanılmaktadır fakat hikayenin alt metinlerine inildiğinde alegoriler, otoriteler, psikolojik analizler, sosyolojik tespitler fazlasıyla gömülü haldedir. Kitabı okurken bu alt metinlere inmek elbette kolay değil. Okuyucu bu noktada biraz toprağı kazıp alt metinleri kendisinin çıkarması gerekiyor. Bu durum zor gelebilir fakat işin zevkli kısmında burada sizler okurken bu alt metinlere kendiniz indiğinizde müthiş bir keyif alacaksınız.