En son ne zaman bütün çıplaklığınızla korkmadan nefes aldınız? Hiçbir tedirginlik hissetmeden, sadece o anda olmak ve nefes almak. Bunu kendi evinizde, kendi odanızda ve yanınızda kimse olmadan bile yapmanız o kadar güç ki... Çünkü bilmiyoruz, biz kimiz. Sen kimsin? Bu soruyu belki daha önce defalarca sordunuz kendinize, belki de hiç sorgulamadan yaşamayı tercih ettiniz. -ki bu daha mı iyi bilemiyorum- Yaşamak kelimesi de ne kadar dümdüz bir kelime. İçini nefes alarak mı doldurmak gerekiyor, yoksa sorularla mı? Ben görüldüğü üzere cevabını bulmaya çalıştığım birçok soruyla dolduruyorum ve bundan keyif alıyorum. Düşünmediğim veya sorgulamadığım her an bomboş geçen bir zaman gibi oldu artık. Bomboş geçen zamanları özlüyorum ben de. Yoruluyorum çünkü. Bir makine değilim ki. Ama her şeyi bilmek istiyorum. Her şeyleri toplayıp onlarla kafamda bir harita çiziyorum. Hmm, diyorum, demek bu, bu yüzden; şu da, şu yüzden olmuş. Denklem çözmek gibi. Bütün bilinmeyenleri yerlerine koyarak bu hayatı çözeceğim sanıyorum ya da en basitinden kendimi, karşımdaki bir insanı. Çok kez de çözdüm sanıyorum. Sanıyorum tabii ki, tanrı değilim. Bir şey itiraf etmek gerekirse; kendimi çözmeye çalışmak yerine karşımdaki bir insanı çözmeye çalışmak hem daha keyifli hem de daha kolay. Büyük ihtimalle siz de böyle düşünüyorsunuz. Bunu bir kaçış olarak görüyorum. Kendinden kaçmak. Nasıl kaçmayalım? Sürekli berabersiniz kendinizle ve her şeyine katlanmak zorundasınız. Bütün sorumluluğunu almak zorundasınız kendinizin. Berbat bir şey. Kendimle olan ilişkime biraz ara vermek için de bana daha kolay gelen denklemleri çözmek istemem gayet doğal. Kötü olan bunu bir alışkanlığa dönüştürmek. Hep kaçmak. Hani vardır ya ilişkide hep kaçan bir taraf... Kaçtıkça daha çok kovaladığımız... Acaba giderek kendimle olan ilişkimde bu kaçan toxic kişiye mi dönüşüyorum diye düşünmeden edemiyorum. Bir yerde dur demem gerekli. Sakince durup, düşünüp kendime bakmam gerek. Denklemin başını unutmadan en azından... En baştan başlamak yine katlanılmaz bir hal alabilir. Ne çok sıkılmışım kendimden... İtiraf ediyorum işte, sı kıl dım. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Yorgun hissediyorum. Çok yorgun. 

Belki de her şeyi bilmeye çalışmak yerine, tek bir şeyi bilmeye çalışmalıyımdır. Onun da ne olduğunu hepimiz çok iyi bliyoruz. 

Sevgili kendim, umarım ilişkimiz bu sıkıcılaşan evresinden kurtulur ve emin ol çabalıyorum sana gelmek için. Sadece bir nefes daha istiyorum. Bir nefes daha...