Ruhunun vücuduna sığmadığı bir geceydi. Anlatamadı kimselere, bu tekrarladığı kaçıncı hataydı, yüreğinin kaçıncı kez ağzında atışıydı artık bilmiyordu ama yine kimselere anlatamadı. Anlatamadığı her şeyi o an tüm varı yoğu olan, içini dökebileceği günlüğüne yazmak istedi. Sayfalarını küçük bir kuş yavrusuna dokunur gibi çevirdi, geceden daha karanlık tonlara sahip olabileceği kalemini aldı. İçindeki tüm korku, kırgınlık, kötü düşünceler sanki bu kalemin mürekkebi ile akıp gidecekti. 

"Sevgili günlük, 

Uzun zaman oldu ve yaşanan o kadar çok şey var ki hangi birinden başlayacağımı bilmiyorum. Sana en son kendimi iyileşiyorum diye anlatmıştım. Nasıl mutluydum, nasıl huzurlu, nasıl sakindim... Tüm bu güzellikler birer birer bitti, teker teker soldu gülüşlerim. Her şeyi kaybetmiş, buz gibi zeminde bacaklarımı karnıma çekmiş tir tir titreyerek yatıyorum sanki. Bilinmezlik içindeyim. Korkuyorum. Karanlığın beni çepe çevre sardığını hissediyorum. Kaybolmak istemiyorum. Evet gerçekten yolumu, ışığımı, zar zor kavuştuğum bu neşemi kaybetmek istemiyorum. Derin nefes alırkenki içimi kaplayan huzuru kaybetmek istemiyorum. Karnımda stres ve korkunun korkunç ağrısı, aklımda bilinmezliğin oluşturduğu o dumanlı hali yaşamak istemiyorum. Kızıyorsun değil mi? Hepsini hak ettiğimi, bilerek yaptığımı düşünüyorsun. Bir değil iki değil sonunda dersini aldı diye düşünmüştün belki, belki sende ben gibi inanmıştın iyileştiğime. Ben inanmıştım. İnsan kaç kere tekrar eder hatalarını? Hayatı boyunca bu hatalardan vazgeçmez de tekrar tekrar bi döngü mü oluşturur? Yoksa yaşam diye adlandırdığımız şey aslında tüm bu hatalarımızdan oluşan döngünün adı mıdır? Zihnimdeki karmakarışıklığın vermiş olduğu bu yorgunluk hiçbir şey yapmasam bile saatlerce uyumama sebep oluyor. Korkunun çepeçevre sardığı neşemin içimde sessiz çığlıklar ata ata yok olduğunu hissediyorum. Kaybetmek istemediğim her şeyin elimden nasıl kayıp gittiğini çaresizce izliyorum. Bunun için mi yaşıyorum ben? Tüm olanlar tekrar tekrar başa sarsın diye mi? Geceleri yastığım göz yaşlarımla ıslanmadan uyumayayım diye mi? Kahkahalarım boğazımda bir yumru olarak kalsın diye mi? Keşke bana cevap verebilsen günlük. Biliyorum seni de bıktırıyorum. Herkesin bıktığı gibi sende bunalıyorsun, bıkıyorsun benden ama tüm insanların aksine senin beni sevdiğine inanmak istiyorum. Şimdilik iyi şeyler yazamıyorum sana ama biteceğine inanıyorum.Bir gün her şeyin güzelleşeceğine, içime sığamayan neşemin bana geri geleceğine inanıyorum. Sevgili dostum, biliyorum başarısızım ama inan bana iyileşmek istiyorum.