İnsanlar , yaratılışından bu yana hep hırs peşindedir. Fakat merhametin ruhunda bile hırsa ters düşmek vardır. Dünya  gün geçtikçe yaşlanıyor ve de ölümünü bekliyor. O da kendine göre yaşacağı ölümün düşünü kuruyor.

Unutulan tek şey var o da hırsların toprak altında kalmasıdır. Zaman ilerledikçe umursamaz oluyor insanlar. Zamanın hızlı akışı bizleri gerçeklerden uzaklaştırıyor. Dün yaşadığımız felaketleri zamanla unuturuz. Bu da bize zamanın kum saati gibi hızlı aktığını gösterir. Hayatlar ve hayaller kimi zaman ansızın feleğin acımasızlığıyla karşılaşırız. Umutlar mum ışığı söner ve gider. Dünya kendisinin gerçek uykusunu bekler. Hepimizin hırslardan bıkmıştır ki kendi ölümünü ister. Umurunda olmaz dünyanın üzerinde yaşayan insanlardan. Dünyayı bıktıran savaş ve silah sesleri olmuştur. Her gün güneşe seslenir ;

“ Ne zaman batıdan doğacaksın”

“ Tanrı ne zaman emir verirse o gün olur”

“Sende haklısın”

Bu sesleniş konuşmadan öteye geçmez. Çünkü bazı konuşmalar bile umut verici olmaz. Kaderin aklı fikri hep bilimdir. O da dünya kadar umursamaz değildir. Ona göre Tanrı kendisi matematiğin fikriyle inşa etmiştir. Zaman bile fizyolojik düşleri kurmayı sever. Evveliyatın gereğinde insanların umursamazlık seviyesi vardır. İnsanların depresifliği hırslarına gözlerini kapamasıdır. Yaratılış gereği insanların fıtratında zıtlık denklemi vardır. Kainatta tüm düzeni insanlar bozar ama yine doğa toparlar. Inançların kalbi zamanla umarsamazlıkla çatışır. Bizlerin kalbi hırs ve güç zehriyle siyaha bulanmıştır. Günler bile duygularımızın günahla yaşlandığını görür. Herkesin tek amacı dünyada kendi göre düş sahnesinde en sırada olmaktır. Unuttuğumuz konuysa iyiliklerin bizleri nerede kurtaracağının önemidir. İşte zaman kavramını biz umursarız ama dünya buna pek takmaz. Bilindik hikayeleri unutun. Tanrı'ya göre dünyada bir sınır yoktur ama sınırları insanlar yarattı. Sınırları sanrıların savaşının sonunda imzaladığımız barışla yarattık. Her zaman unuttuğumuz konular vardır. Hırs , açgözlülük ve merhametsizlik gibi kelimeler yüzünden dünyanın kalbini krizlere soktuk. Bunu hırs savaşında kan dökerek yaşattık. Bu krizler yüzünden dünyanın kalbini hasta ettik. Hastalığı yüzünden depresif hale getirdik onu.

Artık dünya umursamazlık lügatını aştı. O Tanrı’ya dualarını bıraktı. Uriel bile bu olanları izliyor ve zamanını bekliyor. İnsanlara kıl gibi keskin yerde ölümü kurban edeceği günün düşünü kuruyor.