Daft Punk, en sevdiğim garage house grubu. Oturur hep Veridis Quo dinlerim. Ölümü hatırlatır. Kimi zaman mutlulukları. Ama hep hüzünle başlar. Ritim sizleri alıp kucaklar kendinize gelmeniz için. Sonra detaylandırırsınız anımsamalarınızı. Bu size her zaman gerçeklik algısı yaratır. Gözlerin canlılığı, dünyanın renkliliği ve hayatın neşesi gibi düşünceleri sizde yaratmaya kalkışmaz. Öyle bi gaye de gütmez. Ama size sizi hatırlatır. Neşesiyle ve hüznüyle bir hayatı yaşadığınızı. Önemli olan yaşadığınızı hatırlatır. Yaşamak ve son bulmak, ölüm kelimesini neden kullanmadım bilmiyorum. Ama yine de ona da ayrı bi ilgiliyim.