Hayatın farklı gibi görünen ama artık aynı yerde dönüp durduğumu düşündüren yollarında yürümeye devam ediyorum. Hava sıcak, normalden çok çok daha sıcak ki bilirsin ben sıcaktan nefret ederim ama yürüyorum. Nereye mi? Masal dünyasına... İster masal diyeyim ister hayal o dünyanın gerçekliğine inanmak zorundayım. Zor buluyorum kendimi, kolay kaybedip zor buluyorum. Diğerleri umrumda değil hatta bazen bu yolun dışındaki yaşam bile umrumda değil ama merak ediyorum hiç mi kazanamayacağım ben? Yarışım onlarla değil kendimle diyorum ama insan kendine karşı olan savaşı hep mi kaybeder? Kazanan var diyorlar evet inanıyorum ama benim kadar kaybedeni yoktur işte buna eminim...Bazen durup düşünüyorum, planlar yapıyorum kendimce şekillendiriyorum her şeyi ama bir adım geri çekilip büyük resme bakmak istediğimde fırçamın çizgiyi asla takip etmediğini fark ediyorum. Zamanım gidiyor, emeğim gidiyor, hevesim, neşem,mutluluğum her şey yavaş yavaş terk ediyor beni o anda durup belki de kaybetmen gerekiyordur diyorum. Defalarca mı? Evet. Defalarca kaybetmen gerekiyordur. Kendinden eksile eksile kendini bulabilmen için defalarca kaybetmen gerekiyordur ama sorun ne biliyor musun? Sen bu kaybetmelerin ne zaman sonlanması gerektiğini bilmiyorsun. İşte o yüzden dönüp duruyorsun o yolda, başa sarıp çizgiyi takip etmek için ellerini sıktıkça canını acıtıyorsun. Çizginin dışındaki o yoldan gidilmeyeceğini nerden biliyorsun? Hiçbir şey bilmiyorsun aslında, ne hayal dünyasını ne de  bunca uğraş sonrası senden parça parça kopup gidenleri bilmiyorsun. Debelenip durduğun şey an değil geçmiş. Sen en çok geçmişinle kavga ediyorsun. Anı kaybedip bir geçmiş haline büründüğü zaman fark ediyorsun yine yitirdiklerini. Sen aslında kaybettim diye ağladıkça daha da çok kaybettiğini fark etmiyorsun. Aç artık gözünü, bak bu yollarda iz yok daha önce kimse yürümemiş gitmeyecek misin oradan? bu çayırların içinde saklanmış bilinmez bataklıklar diğer yolların kayalarından daha mı çok korkutuyor seni? Hatırla, sen bu savaşı kaybetmek için silmedin göz yaşlarını sen o göz yaşlarının bir daha pişmanlıktan akmasını engellemek için ayağa kalktın. Bir daha kendine ihanet etmemek için, bir daha kendini kırmamak için... Hatırla.