Hasan Ali Yücel, kuşkusuz Cumhuriyetimizin en önemli öğretmen ve önderlerinden birisidir. Kendisi Atatürkçülüğü tanıyan ender kişilerdendir. Günümüzün solcu dönmesi ya da sağcı menfaatçi değildi. Kendisi, ölen Mustafa Kemal ile yaşayan ve bugün öldürmek istedikleri ama öldüremedikleri Atatürk’ü ayırmış ve hangi Atatürk’e sımsıkı sarılacağımızı 10 Kasım 1957’de Cumhuriyet Gazetesinde şöyle açıklamıştır:

   “Ankara'nın Bahçelievler otobüsünde çocukla annesi böyle konuştular:

Çocuk:Burası nedir ?

Anne:Atatürk'ün Anıtkabir'i.

Çocuk:Atatürk orada ne yapıyor ?

Anne:Uyuyor

Çocuk:Beni oraya götür de uyandırayım ! Elini öpeyim,onunla bir kerecik olsun yüz yüze gelip konuşayım !

Anne,uyuyan Atatürk'ü söylüyordu.Halbuki çocuk,uyanık Atatürk'ü istedi. İkisi de doğru ve haklı! Çünkü iki Atatürk vardır: Ölen Atatürk, ölmeyen Atatürk… Anıtkabirde uyanılmayacak uykusuna gömülmüş olan Atatürk, bizden ayrı bir âlemin kanunlarında bağlanmış, ne olduğunu kimsenin bilmediği ahiret hayatını yaşamaktadır. Her fani için olduğu gibi onun için de dileğimiz, ancak rahmet ve mağfirettir. Ama yaşayanlar arasında, hatta başında hükmünü yürüten bir Atatürk daha vardır ki, onu hiç kimse hatta ölüm bile öldürememiştir, öldüremiyor. Çünkü hayatta iken, kendisinden sonra geleceklere en yüksek bir özveri ile yaşamak imkânını bağışlamıştır…” 

 Atatürk’ün kendisi de her şeyin kendisine bağlı olmasından rahatsızdı:

“…Beni en çok üzen şey nedir bilir misin? Halkımızın zihninde kökleştirilmiş olan, her şeyi başta bulunandan beklemek itiyadı. İşte bu zihniyetle; herkes büyük bir tevekkül ve rehavet içinde, bütün iyilikleri bir şahıstan, yani şimdi benden istiyor, benden bekliyor; fakat nihayet ben de bir insanım be birader, kutsî bir kuvvetim yoktur ki…”

Bize düşen Vazife: Birlik olmak!
 

   “Boşa mı dedim: ‘Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kandadır.’ Diye… Sen İnsan’sın. Varlıkların Şereflisisin. Sen Medeniyeti hak ediyorsun. Sen İslâm diye sunulan zulmü de değil; medeniyet diye sunulan barbarın modernini de değil; sen gerçek medeniyeti, Âdem gibi; Adam gibi, Atam gibi; İnsan gibi yaşamayı hak ediyorsun; şeytanın, barbarın uydurduğu bir hayvan türü gibi değil… Geçmişine bak! Geçmişinden ders al! Kimin, neyin sonucu ne oluyor? Hangi işler neye hizmet ediyor! Alet olma! Alim ol! Asil ol! Akif ol! Arif ol! Âdem ol! Birlik ol!”