Yoksulluk, ataerkil düzen, ekonomik sıkıntılar, karamsarlık, toplum dayatmasına karşı gelememe…  İran sinemasının tüm bu konuları tek bir filme sığdırmayı başardığı ve 2022 Cannes Film Festivalinde “Fıprescı” ödülünü almayı sonuna kadar hak eden bir yapıt. 

Yıllarca kendini düşünmeden, tek bir gün bile taktir edilmeden hem fiziksel hem de psikolojik olarak ailesini sırtlayan Leyla, aile içinde düzenli işi olan tek kişidir, artık onların yaşamları için de kaygılanmaya başlar ve  kendi paralarını kazanmaları için çabalamaya iter. 

Kendinden ziyade kardeşleri için bir kurtuluş yolu aramaya çalışan genç bir kadının anlaşılma çabası, hüznü, hayal kırıklığı, yalnızlığı…  Leyla’nın duygularını bile bağıra çağıra ifade edemediği, gözyaşlarını hep sessiz sessiz döktüğü her sahne an be an içinize işleyecek. İzleyen her Türk insanının aslında aynı senaryoyu yaşadığını fark edeceğini ve onlarda kendinden bir parça bulanabileceğini düşünüyorum. Aynı ekonomik sıkıntılar, işsizlik, çaresizlik, ataerkil düzen…Öyle bir çaresizlik ki artık mutlu olmaktan ve işlerin düzene girmesinden bile korkan mutluluğu bile beceremeyeceğine inandırılan çocuklar… 

Yaşamları boyunca benliklerine kazınan bu damgayı bozmaya çalışıp çabalarken, bir yandan da kaygılanarak, olanı kabullenmek, düzeni bozmamak ve razı olmak arasında gidip geliyorlar.

Ailenin en büyüğü Parviz, çoluk çocuğa karışmış ve erkek çocuğu bulana kadar çocuk yapmaya devam etmiş, hala babasının gölgesinde yaşayan ve onun kısıtlı imkanlarından yararlanmaya çalışan bir temizlikçi. 

Manuçehr ailesinden umudunu tamamen kesip illegal işlerle uğraşarak peşine onca borcu taktıktan sonra en sonunda da ülkeden kaçmak zorunda kalan bir adam. Ferhad kendini vücut geliştirmeye adamış ve sabah akşam Amerikan güreşi izleyen bir genç. 

Ali Rıza ise çalıştığı fabrikadan aylarca maaşını alamamış ve hakkını savunup parasını almak yerine kaçıp ailesinin yanına dönmüş, buradan da anlaşılacağı gibi gerçeklerle yüzleşmek yerine kaçmayı tercih eden bir adamdır. 

Görüldüğü üzere Leyla’nın işi hiç de kolay değil. Bu koca aileyi sırtlaması ve kurtarması gereken kişi yalnızca o. Ancak Leyla’nın planları ve fikirleri babasının gelenekçi yapısı ve boş hevesleri yüzünden maalesef olmayacaktır.

 Genç kadın ne kadar çırpınırsa çırpınsın hiçbir aile ferdini tam anlamıyla ikna edemeyecektir. Finale gelene kadar öfke, hüzün hayal kırıklığı, merak gibi birçok duyguyla burun buruna gelsek de final kısmında her şeye rağmen içli içli ağlayacağımı asla düşünmezdim. Ölüm temasının bu şekilde işlendiğine hiç şahit olmadım. Daha önce izlemediğim bir atmosfer ve bambaşka bir bakış açısı. Tek kelimeyle muhteşem… 

Film, bir ailenin iç düzeni üzerinden İran’ın sosyo-ekonomik yapısını gözler önüne serdiği gerekçesiyle, ödül almasına rağmen ülkesinde yasaklanmıştır. Üstün bir başarı 👏