Mutsuz bir şehrin mutsuz adamı Fikret, üzdüğün ve kırdığın bütün kalpler adına verdiğin büyük vaatler ve sözler adına evliliklerin ve boşanmaların o çok sevdiğin kızın adına göbeğinde sakladığın yalanların uğruna kendine oluşturduğun o savunma mekanizmanla ve o çok güzel sesin adına ben özür dilerim hayattan. 

 

Hala yürümeye devam ederken siz başka kişilerin hayatlarını dişlerinin arasına geçirirken siz hükümdar olabilmek adına Kaledonya’ya sahip olmak adına tüm insanların kör olmasını medet umuyorsunuz, ne saçma!  Tüm dünyanın çökmesini bekliyorsunuz iştahla. 

 

Bir masal kahramanı gibi büyük davranışlarda bulunmayı kesin! Şiirden anlıyormuş gibi dizmeyin kelimeleri yan yana, ve sanki çok güzelmişsiniz gibi bakmayı kesin lütfen! Siz dünyanın mehdisi değil siz isimsiz peygamber değil siz bırakın tanrıdan dua etmeyi siz dua edebilecek iç huzura sahip değilsiniz, değilsiniz. Kes o yüzden bu iğrenç insanlık numaralarını. 

Korkaksınız. Yürürken ağlayan eve gidince duvarlar üstüne gelir diye göz yaşını silensiniz Budalasınız! Şeffaf değilsiniz. Şimdi hala mutlu olabileceğinizi mi sanıyorsunuz, öyle ahmaksınız ki. 

 

 

 

Her yazdığım bölüm için bir sigara yakardım. Öyle bir kadındım Fikret.  Sigara izmaritlerim çorabıma düşerdi hafif yakardı bacağımı ben de çorabım kaçtı derdim. Eğlenirdim. Sonra sigaraya sinirlenir yere atardım. Ellerim hep titrek yazılar yazdım on sekiz yaşımdan sonra.

Sanırım aşık olmanın vebasıydı bu. Saçlarım hep yamuktu ve makas iziydi. Her duşta bir cm kısaltırdım saçlarımı ve uzamayınca da saçlarım bana küstü derdim. Öyle bir kadındım Fikret. Bir kez olsun hiçbir erkeğin yanında eğmedim başımı, eğmem. Ben bir çiçek değilim ki, bükülsün boynum. Bundandır ki hep dimdik duran çiçekler alırdım, toprağında duran koparılmamış ve incinmemiş o yabani çiçeklerden. Benimle konuşsaydınız veyahut biraz olsun gerçek olsaydınız o çiçek güneşe nasıl yüzünü dönüyor görürdünüz. Siz alışmışsınız eğilmiş bitkilere ama ben diktim işte ve her ezan okunduğunda ben tekrar açardım. 

 

 

Vapura bineceğim birazdan hava biraz rüzgârlı bir bakmışsın kıyına vurmuşum ve hesap sormuşum senden içimde dolup taşan bütün şiirlerimle baskına gelmişimdir mahallene. Fırıncıya girip bir ekmek alıp ‘Kolay gelsin’ derim belki.  Korkma lütfen, gelmem zaten! Epey üşengeç biriyim. Bir de mahallene mi geleceğim buna da mı inandınız cidden. Zeki sanıyordum sizi. 

Ve üzülme,

tüm karmaşalar yine de sizi bana hatırlatacak. 

 

 

Sikiyim! Güzel olan tek şey benim kafammış. Kısıtlı bir vaktimiz var Fikret, siz bu kısa olan vakti daha da kısaltmak için yürümeye devam ediyorsunuz oysa bir dursanız canavarlar gidecek duramıyorsunuz. Hayal edilemeyecek kadar güzel ama gerçek olamayacak kadar kötü birisiniz. 

Sizi ona benzettim! Seni yalnızca kambur bakan gözlerinle ona benzettim ama bilir misiniz Fikret Bey, yargıladığınız Bay K, sadece pasif bir adamdı ve beni taşıyamazdı. Canavarlarla yürümez sevdiğinde önem verir en azından vedalaşmayı bilen bir insandı. Onu yargılarken lütfen ellerinize bakın sonra yüzünüze ve en önemlisi kalbine. 

 

Fikret Bey, bugün gittiğim konserde tekrardan bütün kimliklerimi hatırladım. Cumhuriyet’in yüzüncü yılını kutlarken kendimi çok daha değerli ve akıllı hissettim. Ben cumhuriyet kızıydım, beni bir erkeğin yıkması veyahut ucuz numaralarla kafamı karıştırabileceğini sanman epey komikti. Benden yaşça büyüksünüz jenerasyon farkınıza veriyorum ama elimde internet varken ve daha da önemlisi Ata’mın kadınları el üstünde tuttuğu bu coğrafyada siz kendinizi ne sanıyordunuz cidden? Yeşilçam’dan fırlama sahneleri bana yaşattığınızda size tav olacağımı mı, kahretsin güldürmeyin beni. Ava giderken avlanıyorsunuz sonra avlayamayınca da kim bilir arkamızdan neler söylüyorsunuz?  Fikret bey krem takımınızı giyinin tekrardan.

 

Pürrrr… Pürr… PÜRNEŞE! 

Pürneşe size kadının aklını ve güzelliğini isterse neler yapabileceğini ve bir kadının asla ve asla hiçbir koşulda kimseye muhtaç olmadığını göstermeye geldi. 

Pürneşe geldi ahını aldığınız tüm kadınlar için. 

 

Fikret Bey, hazır mısınız? Bugün cenazemiz var…