Vuruldum,
kırk gün kırk yerimden.
Ve “anlamak”sız!
Hem amansız
Hem yararsız.
Kimsenin
Usulünü bilmediği bir savaşta
Cephanesiz ama serkeşim
Ve mahcup değilim asla.
Kan ve kan
Şer ve şer
Boş duvarda
Yalnızca şehvetle
Beslenen tırnak izleri.
İsimsiz mektupların
Mahcup posta memuru gibi.
Cüzdanımda 
Yırtık banknotların
Bana sunduğu
Pahası bile olamayacak kadar
Değersiz ve bed keyifler.
Yüzsüz çırpınışların
Tekerrür hâlindeki
Öfke nöbetleri
Bana en çok
Sabah dörtte beklediğim
Ezanları bile gözetletir.
Yine unuturum cüzdanımdaki
Cilveli ve şuh yırtılmışları.