BÜYÜDÜN MÜ ?

 

çiçekler sulanınca alkış kopuyor

yere atıyor ekmekleri aralıklarla 

o cevval masallara kızgın çocuklar

ağzından hep ev çıkıyor bir kadının

dağılıyoruz..

 

öldürülmüş süvariler geliyor üzerimize

sarı kantaron ve ellerinde kösnül üzümlerle 

unutarak hevesleri savruluyoruz

ağzımıza doluyor rüzgâr ve toprak.

 

bülbülün sesi hep gamlı burda

dağlanarak bir bir kenterlerin telaşına

çekiliyoruz sineye sözleşmelerden

kesmiyor dişimiz çiğ balıkları 

düşünüyoruz

istemediklerimizi yapar istediklerimizi inkâr

buluyoruz uzun vakitlerdir kendimizi

bugün de ölmeyip olmuyorsak şayet

topluca bir konut çekilişine yamanıyoruz

kırıtarak

sus payımız çünkü bizim piyangolar. 

 

az ileride hükümetler düşecek 

biraz daha konuşsak

hınzır gülümsemeler yüzümüzde

susuyoruz..

 

ağlıyor kızıl güller ellerinde beyaz mendillerle bekçiler

gazeteler yazıyor: genel afla çıkanlar şımarıyor.

bütün ülkenin ağzı oluveriyor bir baldıran ağzı

azarlamaktır elbet sabahtan akşama büyük vurgunların örtüsü 

reis-i cumhurdur naklen herkes sağ şeritlerde

çakarlı aracıyla kıdemli bir gangster şiir yazıyor:

 

bugün hepimiz buradaysak

diyor

o gün hepimiz O'nu orada tanımıştık da, e ondan.

 

uyanır uyanmaz gece oluyor acımız büyük

seviniyoruz perdeler açılınca sarsak kırlara 

yaşayanlar ölüleri kıskanıyor bu bir gerçek 

haber geliyor şehirlerden 

eşantiyon olarak kefen veriyormuş artık marketler 

iyileşiyoruz, iyileşince 

gözlerimizi kapıyoruz gidenlerin ardından. 

 

az ileride hükümetler düşüyor

 

kaybolmak, biliyoruz, bulunmaktır bazen

yakalanmak tanınmak.

 

kimin neyden hoşlanacağını iyi biliyorlar burda 

abimmm çekiyorlar salyalarıyla ödeyince hesabım

kolonya tutuyor, niçin ağlamadığımı soruyorlar

birden oraların abisi oluveriyorum

 

uyardığım halde efendim diyor garsonlar

lincoln'la azat bildirgesini imzaladığımız 

bin sekiz yüz altmış üçte bir günü anımsıyor

hayıflanıyorum

ammaaa

 

bir fikir:

( onlardaki gurur bende olsa

ben başkası olurdum

onlar da olurdu başkası

bendeki gurur onlarda olsa )

eylemlerinden mesul yani konumundan memnun herkes

bunu aydınlanınca gülüyorum

usulca moskova’da birleşen yumrukların

hızlıca washington’da dağılmasını kavrıyorum

siliyorum 1848 ile 2013’ü kredi kartı şifrelerimden

hunharca yiyorum uzanıp simsiyah gülleri

şimdilik hepimiz yalnız, gülünce büyüyorum

 

kızgın değilim artık aristo’ya, firavunlara da

mirasın gözlerinden, ölümün ellerinden öpüyorum 

hısım kılıyorum dağları kendime büyüleniyorum büyüyünce

başını okşuyorum kırgın çocukların 

 

birinin büyütmesi gerek hayatta kalmak için 

pis işleri var şu yetişkinliğin

birilerinin de özenle serpilmesi.. 

 

aileler saklı garson ve patronların dilleri altında

ben bu yalanı 

ben bu meşru yalanı çok eski devletlerden tanıyorum 

daha çok elmas bırakıyorum dualarla kasaya 

köleler güzelmiş babası da mı olsam diyorum

demli kaçak çaylar ısmarlıyorum herkese

reklamlar alıyor, şakalar yapıyorum

daha dün sabahları kendimi hırpalıyordum oysa.

 

çünkü ben kimseye güvenmiyorum

bahşiş veriyorum, dağılıyorlar.

 

şüphelerim doğrulanınca yola çıkıyorum 

gidip bir otobüs bileti alıyorum en uzaktaki kendime

haklıyım, ben ne zaman haklansam, o sesten ürküyorum.

 

terminaller sürgünlerindir diye bağırıyor 

gözü pek satıcılar 

gümrükten uydurduğu göçmen kokuları satıyor 

bir üçkağıtçı

herkesin acelesi var nasıl olsa iyi görünmek için.

tüm hayatımın sorumluluğu ondaymış da

bana telefonunu göster diye çıkışıyorum ona:

 

katırlarla mayınlarla geldin bu bezgin kente 

bildiğin var ki zorlu tepeler aştın şu karakışta 

durduramadı ne düşen tomruklar seni ne asi nehirler

bana telefonunu göster

bana

telefonunu

o en derin suskunluğunu

hiçbir çağdaş tuşla dinmeyen paslı kanamalarını 

 

kimdim çok eski kışlarda ve hangi toprağın tohumuydum

aç şunu ve beni bul 

beni bul ey kendim 

beni onlara verme 

büyüleyeceğim kendimi söz özenle ordan 

çıkıyorum bak görüyorsun karşılıksız 

buğdaysız şu ısırgan otlaklardan 

 

Hüseyin Ali Mersin