Bilinçaltındaki soyut dünyayı gözler önüne seren, zengin imgeleriyle zihnimizi kuşatan bir şiir anlayışına sahiptir Asaf Halet.. Öyle ki kendi şiirini: ''Mesela esasen, müşahhas malzeme ile mücerret olan hayali yaşatabilmektir. Yani mücerret şiir, bilakis mücerret mefhumlu kelimelerden mümkün mertebe soyunmuş olan ve toplu bir halde mücerret bir mana anlatan ve bize o ihtisası veren ruh anının ifadesini taşıyan şiirdir.’’ diyerek açıklar. Bu anlayışıyla Türk Edebiyatında; üstü kapalı, mistik, somutu soyuta çevirerek dışa vuran Şeyh Galip, Ahmet Haşim gibi seçkin sanatçılarla benzerlik gösterir. Şairin iç dünyasında olan biteni, gerçeklikten sıyırarak imgesel ve derin ifadelerle anlatması, hem sanatçının hem okurun zihninde yeni bir dünyaya kapı açarak hayatı ve kendi benliğini yeniden anlamlandırmasına ve yorumlamasına neden olacaktır. Bana kalırsa bir şiiri şiir yapan ve okunduğunda damaklarda tat bırakan asıl özellik de budur.

Cüneyd

Bakanlar bana
Gövdemi görürler
Ben başka yerdeyim

Gömenler beni
Gövdemi gömerler
Ben başka yerdeyim

Aç cübbeni Cüneyd
Ne görüyorsun
Görünmeyeni

Cüneyd nerede
Cüneyd ne oldu

Sana bana olan
Ona da oldu

Kendi cübbesi altında
Cüneyd yok oldu

 

Misafir

Sana bakarak

Bütün yüzleri unutmak

Kendimden

Ve arap saçı olmuş

Bir sürü

Hikâyelerden bıkarak

Sana misafir geliyorum

Denizlerin sesi içinde

Ve gündüz güneşlerinde

Şaşırmış

Sana misafir geliyorum

Biraz daha uykuya yakın

Biraz daha dalgın

Biraz daha başka şeylerden uzak

 

Kunâla                   

Vakit geldi kunâla

Dünyayı göreli çok oldu

Tam kırk yılda seni buldum kunâla

Bu can tenden geçmeden

Bu dünyadan göçmeden

Bir kerecik sevmek çok değil

 

Simsiyah saçların var kunâla

Kemiklerine yapışık etlerin var

Bir gün dökülecek

Kunâla kuşu gibi gözlerin var

Bir gün sönecek

Kunâla

Bu etlerin arkasında güzelliklerin var

Benden başka kimse bilmeyecek

 

Bu can içimde kuştur kunâla

Seni görünce titrer

Bu can gözümde muhabbettir kunâla

Seni görünce yanar

Bu can burnumda soluk olur kunâla

Uçar gider

 

Bu can benden geçmeden

Bu dünyadan göçmeden

Bir tek seni sevmek çok değil

 

Mâra

Bilmemek bilmekten iyidir,

Düşünmeden yaşayalım

Mâra

Günü ve saatleri ne yapacaksın

Senelerin bile ehemmiyeti yoktur

Seni ne tanıdığım günleri hatırlarım

Ne seneleri

Yalnız seni hatırlarım

Ki benim gibi bir insansın.

Tanımamak tanımaktan iyidir

Seni bir kere tanıdıktan sonra

Yaşamak acısını da tanıdım

Bu acıyı beraber tadalım

Mâra

Başım omzunda iken sayıkladığıma bakma

Beni istediğin yere götür

İkimiz de ne uykudayız

Ne uyanık

 

İbrâhîm
 
İçimdeki putları devir
Elindeki baltayla
Kırılan putların yerine
Yenilerini koyan kim
 
Güneş buzdan evimi yıktı
Koca buzlar düştü
Putların boyunları kırıldı
İbrâhîm
Güneşi evime sokan kim
 
Asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
Buhtunnasır put yaptı
Ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
Güzeller bende kaldı
İbrâhîm
Gönlümü put sanıp da kıran kim