Günün sonunda herkes masada olmalı.

En eski atalarımızdan günümüze kadar değişmeden gelen, muhtemelen değişmeden de devam edecek olan, bir ritüel olan birlikte yemek yemek sadece fizyolojik olarak değil psikolojik ve sosyal olarak da doyuran bir eylemdir. Küçüklükten itibaren devam eden bu uygulama, çocukların gelecekteki yeme düzeni ve psikolojisi üzerinde çok büyük bir etkiye sahiptir. Kalabalık bir masada, kendi fikirlerini ilk kez başkalarıyla paylaşmanın ve özgüven kazanmanın ilk adımları atılır. Ebeveynlerden bekledikleri ilginin karşılığını aldıkları ilk yerdir. Bunun yanı sıra; yakınlık, yardımlaşma, birliktelik gibi duyguların ilk şekillendiği yerdir.

Yapılan bir araştırmaya göre birlikte yemek yiyen aileler daha sağlıklı bir diyet programı hazırlıyorlar. Çocuklar daha az atıştırmalık, daha fazla meyve ve sebze tüketiyor. Ebeveyn yardımı ile ileride ortaya çıkabilecek kilo sorunları önceden saptanıp engelleniyor. Stanford Çocuk Sağlığı uzmanlarına göre, çocuğun ailesi ile yemek yemesi özgüvenini ve iletişim becerilerini arttırmaktadır. Masadan kaçamadıkları için sorunları konuşarak çözme becerileri artar, yemek masasında sorunlarını paylaşması ve çözüm bulunması çocuk için bir terapi ortamı sağlamaktadır.

Tüm bunların yanı sıra, yemek masaları küçük büyük herkes için terapi sağlar. Göz önüne sunulan birliktelik, ilgilenmek ya da ilgileniliyor olmak, nostaljik duygu ve diğer tüm şeyleriyle gün sonunda kalabalık bir akşam yemeği masasına oturmaya hepimizin ihtiyacı olabiliyor. Masa kurulsa da son boş sandalye de dolana kadar beklenilir. Gözler herkesi tek tek inceler. Herkesin doyduğundan emin olmaktan ziyade herkesin iyi olduğundan emin olmak istenilir. Paylaşılmak istenen bir haber yemek masasına kadar bekletilir. En ağır kavgalar da en özel itiraflar da herkes masada iken yapılır. Bundandır ki İsa; havarilerine, içlerinden birinin ona ihanet edeceğini bir akşam yemeğinde söylemiştir. Bundandır ki akşam yemeği masası sinemada kendisine hep yer bulmuştur.