Hayat bir kelebek olmaktır- birden fazla can ile. 

Kozandan çıktığın ilk yer ailen olur genelde. Buradaki ömrün çokça uzundur diğerlerine kıyasla. Gün gelir onların canı biter, gün gelir senin ayrılma vaktin gelir. Kozana çekilirsin.

Arkadaşlar edinirsin. Hepsi yeni ve farklı renklerde bir kozadır. Bir kaçı seninle birlikte son canını harcayana dek süregelir. Bir çoğu da kelebek ömrü gibi kısa sürer. Kozana çekilirsin.

Aşık olursun. Çiçek çiçek gezersin. Sonra bir gün gelir, ölürsün. Çok sıkı bir koza örersin. Daha önce olmadığın gibi güzel ve renkli de çıkabilirsin içinden. 

Zaman geçer, vaktin azalır. Bir insan olarak kelebekle kıyaslanmayacak kadar uzun ömrün olmasına rağmen bir gün baktığında kelebeğin dahi senden çok yaşadığı izlenimine kapılırsın. Kelebekler ölür, yerine yenileri gelir. Sen ise ölmeden kozaya girersin.

Hayatındaki her bir ilişki, her bir insan, kadın ya da erkek, genç ya da yaşlı, seninle beraber uçuşan kelebeklerdir. Ne yöne kiminle uçtuğun sana kalmış. Anın değerini bilip, güzel çiçekler koklamaya bak.