Sevginin üzerinden ne geçti ?

Bir ömür ? Bir direniş ? Bir bakış ya da gerçek bir görüş ?

Delice bir kalp çarpıntısı ya da bir damla sıcak gözyaşı ...

Sevginin üzerinden çok şey geçti ! Yolunu kaybetmiş bir ritmin son durağı . Hüznün gerçek anlamı , önemsemenin tatlı telaşı . Hayatın gerçek anlamı ya da değerli hissetmenin o kırık anahtarı . Canım , o sevginin üzerinden çok şey geçti . Aldanmış bir kalbin bozuk tıkırtısı , takılmış bir saatin akrep sancısı , ne sular aktı aramızdan , ne güzler geçti avazımdan . Şimdilerde bitik bir şişe gibi fırlatılmış köşeye , taşlaşmış bir kalp . Sevgiden geriye kalan , kırıklarla dolu bir göğüs kafesinde , harap bir meydan . Bir savaşın son malubu , bir hitabın son noktası . Bir yağmurun son damlası , bir toprağın son hasadı . Gülümsemiş yanak çukurlarında kurumuş mutluluklar ve anılara sarılmış çıplak yarınlar . Sen bilmezsin hiç sevgiden geriye ne kalır , sevginin üzerinden ne geçer ! Mevsimler , uykusuzluklar , haykırışlar ve karanlık geceler . Defterler ve öfke dolu kalemler . Dili varmayan kalbin yardımına yetişmiş taşkın beyinler . Huzurdan yoksun duvarlar , karanlıkla sevişen sokaklar , durmak bilmez şarkılar ve hasrete esen rüzgarlar . Sen bilmezsin insanı yorar bu olanlar . Günlerce susmak , ardından saatlerce yazmak . Defalarca koşmak ancak bir yere varamamak . Önüne uzanan saatlerce bilinmezliğe bir türlü sarılamamak . Kimsesizliğin , ensende bir düşmancasına nefesini hissetmek ve o baskıyla bir dünya dolusu nefes solumak . Her bir zerresinde yandığın defalarca sabaha uyanmak günah ! Sevginin üzerinden çok vahşi sabah geçti . Çok umarsız , çok korkunç ve geceden çok daha karanlık . Şimdi avucunda kalan şeylerin , canını yakan birer yara olduğunu görerek direniyor , direndikçe mevsimsiz esen bir rüzgar gibi öylece yolundan uzak savruluyorsun ey yüreğim . Duyduğunu duyan , halinden anlayan , bir hatrını soran yok ! Kendinden verdiğin onca rengi tadan bir resim yok ! Tükenmiş onca şeyin içinde yerini edinmenin verdiği o garip burukluğu anlayanın yok ! Sevginin üzerinden çok su aktı . Barajlar çoktan kırıldı ve her şey bir bilinmezliğin soğuk yatağına doğru edepsizce akıp gitti . Öylece dur ne olur ! Artık sadece dur . İsteme ve istenme . Lütfen bir parça daha kırılma , biraz daha kanama . Biraz daha batma derinlerime . Sevginin üzerinden , çok şey geçti ...