Heves edip adım attığın bir çok şey var biliyorum . Yarını düşünüyorsun ya da müsait herhangi bir vakit hakkında birkaç fikrin var . Ancak araya giren öyle şeyler olacak ki , o basitçe zevk alacağını düşündüğün her şey ümitsiz ve umutsuz birer saçmalığa dönüşecek önünde . Çünkü bir şeyler , başka şeylere dönüşmüyor çoğu zaman . Ekside olan her şey ekside , gördüğün her şey gördüğün gibi . Bir şeylerin başka olduğunu ya da olabileceğini düşünerek yaşadığın o günler tamamen bir avuntu olarak cebinde kalıyor . Yoksa aynı şeyi dönüp dolaşıp yaşıyorsun . Senin en ince ayrıntısına kadar düşündüğün çoğu şeyin gözünde ufalandığın o geceler birer birer sayılsa cehennemleri fışkırır ruhun . Çünkü nafile çabalarının önünde vicdanın dışında duran hiçbir şey yok . Onları sürdürmenin tek kaynağı kendi sesin , kendi duydukların ve kendi benliğin . Bir başkası için yaptığın hiçbir şeyin , ruhunda yankılandığı kadar bir sesi , bir manası ve bir anlamı yok . İstediğin kadar uğraş , istediğin kadar anlat ve istediğin kadar savun . Diyeceklerinin ve emeklerinin tek şahidi sensin . Önünde boktan bir sahne var , hak edilmemiş eziyetler ve şereften yoksun bir kabulleniş var . Seni sen yapan her şeyden uzakta süreçlerle yaşadığın günleri susmak zorunda olduğun anlar . Biliyor musun gözlerinin içine senin kadar bakan ve senin kadar yorulan , seninle yoğrulan kimse yok ! Herkes sonuçlarla ilgilenmenin vermiş olduğu umursamazlıkla bir şekilde canını sıkacak . Sen sebepler içinde boğulacaksın . Ruhundan taşan sebepler oluk oluk kanarken , insanlar her sebebi siktir edecek . Sen bir köşede ucube gözyaşları dökeceksin . Önemsemenin verdiği saçma sapan şeyler yaşayacaksın ve bu boktanlığın sonucu olarak avucunda nankörce kelimeler kalacak . Gittiğin her kapıda beliren nankörce kelimeler . En yakınından tut , en el olanına dek seni aynı iğrenç şeylerin gölgesinde tutacaklar . Sen aydınlık bir an istedikçe peşine düşen bu iğrenç sıfatlar yakanı asla bırakmayacaklar .  Boğazına düğümlenen her şey sırasıyla gözlerinden damlarken bir köşede tek başına olacaksın . Hayat böyledir . Tüm umursamazlıkların ve güçlü tavırların , yıkılmamaların bir de yalnız kalma boyutu vardır . Köşene çekildiğinde güldüğün her şeye ağlarsın . Onu bilmeyen ne kadar ucube varsa üzerine basa basa üzerine gelirler . Hatta bazıları , bunu sezebilirlerse , senin daha da canını yakarlar . Eğer güzeli düşünürsen incinirsin küçüğüm . Eğer onların olamadıkları kişi olmaya çalışırsan bir hayli dolar gözlerin . Onları yormamak adına uğraşırsan yorulur , onlar gülsünler diye bir köşede ağlarsan gittikçe eksilirsin . Kendinden verdikçe kaybolursun bu hayatta . Değer oluşturmak istedikçe değersizleşirsin . Bazı şeyler karşılıklıdır . Eşitlikler sağlanmadıkça zarara girersin . Bunun farkına varamadıkça  yaraların artar . Ruhun kırışır , ardından yüzün , sonra beyazlar saçların . Gözlerinde donmuş bit perde , ruhunda ucube bir sahne . Mutluluğu başka gözlerde aramanın kefareti iğrençtir . Duraklar sana asla yolun güzelliğini anlatmazlar . Onlardan aldığın hazzı ve nefreti belirtmeden geçirdiğin günlerdeki tüm boşluklar , senin kendine duyduğun birer nefrete dönüşürler . Köşende iriktirdiğin tek şey yorgunluklar olunca , zaman üzerine binlerce kez daha fazla çöker . Acı gerçek bir anlam kazanır , yaşam gerçek bir boyut . Kimsenin duymadığı bir dünya çığlık , o sessiz halinde defalarca kez yankılanır . Hüsran , pişmanlık ve samimiyetine duyduğun o lanet güven kalbini kemirir . Sonunda ne olacağına karşı duyduğun derin kaygı vicdanını acımadan tüketir . Sana hayatı böyle anlatabildiğim için üzgünüm . Ben de başka senaryolar yazmak , başka pencereler görmek isterdim . Çok yoldan da denedim ama bunu görebiliyorum . Önümde beliren ışıksız yolun içinde sadece bu süreçler mevcut . İğrenç ağızların gölgesinde kalmış bir kuru dal gibi titrerken sadece bunlar geçiyor içimden . Üzgünüm bir hayli . Çok çok üzgünüm ...