- Kendimi asmak için bir ip.

Gülen, mutlu olan bir çocuk işinizi bozabilir mi? Eğer geçiminizi mutsuz insanlardan sağlıyorsanız, kazandığınız paraların kaynağı insanların son anlarına hizmet etmekten geliyorsa evet, bozabilir.

Tuvache ailesi sanki her şeyin alt üst olduğu bir dünyada yaşıyor. Her aile çocuklarının mutlu olmasını ister, onları destekler ve iyi yanlarını ortaya çıkarmak ister. Ama Bay ve Bayan Tuvache, çocuklarının kötü özellik olarak sayılabilecek yönlerini ön planda tutar ve bunları desteklerdi. Gülmek, mutlu olmak, kendinden ve hayattan memnun olmak… Bu tarz şeyler Tuvache ailesine tersti, görülmemiş şeylerdi. 

İşte bu nedenlerden dolayı on bir yaşındaki Alan ailedeki dengeleri bozuyordu. Aile üyelerinin hepsinin intihar dükkanına bir katkısı varken Alan’ın bitmek bilmeyen neşesi ortamda fazla eğreti duruyordu. Alan, aile içinde azınlıkta kalıyordu. 

Alan tek başına mutluluğu etrafına yayabilir miydi? Yoksa o da çevresini saran mutsuzluğa kapılıp gidecek miydi? 

Mutluluk gerçekten bulaşıcı mıydı değil miydi? Tuvache ailesi bunu yaşayarak öğrenecekti…

Böyle bir konunun eğlenceli olabileceği düşüncesi ile başlamadım kitaba. İntihar ve komik kelimeleri de yan yana pek iyi durmuyor. Ancak oldukça yanılmışım. Cümleler güldürüyor ama altında yatan mesajlar da düşündürüyor. Alan ve Marilyn’i düşündüğümde ise gülmek biraz zorlaşıyor. Alan’ın mutluluk nedir bilmeyen bir ailede mutlu olma çabası, kızın ise adeta ‘Dönüşüm’ kitabını yaşayıp evde böcek kadar değeri olmayışı…

Keyifli okumalar.