Ladri di biciclette (1948), Vittorio De Sica’nın yönettiği ve İtalyan Yeni Gerçekçiliği'nin en çarpıcı örneklerinden biri olarak kabul edilen bir filmdir. Film, II. Dünya Savaşı sonrası ekonomik krizle boğuşan İtalya’da geçer. İşsiz bir baba olan Antonio Ricci, nihayet bir iş bulur: şehirde afiş yapıştırıcılığı. Ancak bu iş için bir bisiklete ihtiyacı vardır. Ailesinin zor şartlar altında elinde kalan son eşyalarını rehine vererek bisikleti alır ve işe başlar.

Fakat daha ilk gün bisikleti çalınır. Antonio için bu, sadece bir ulaşım aracı değil, hayatta kalma şansının da çalınmasıdır. Oğluyla birlikte tüm Roma sokaklarını arşınlayarak bisikletin izini sürmeye başlar. Arayış ilerledikçe, baba-oğulun ilişkisi hem fiziksel hem duygusal olarak sınanır. Umutsuzluk ve çaresizlik içinde, Antonio son çare olarak kendisi de bir bisiklet çalmaya kalkışır. Fakat yakalanır ve utanç içinde oğlunun gözleri önünde bırakılır.

Film, yoksulluğun ve sistemin çaresiz bıraktığı insanların trajedisini sade ama çarpıcı bir şekilde anlatır. Toplumun alt sınıflarındaki insanların onurlu kalma mücadelesini işler. Antonio’nun ahlaki çöküşü, içinde bulunduğu sistemin bir sonucu olarak verilir. Hikâyede klasik bir mutlu son yoktur; ancak film, gerçeğin içinden gelen bir duygusal ağırlıkla izleyicide kalıcı bir etki bırakır.