Şimdiye kadar yönetmen koltuğuna oturduğu Elf, Iron Man, Iron Man 2, Cowboys & Aliens gibi büyük projelerden ve oyuncu olarak rol aldığı birçok popüler filmden aşina olduğumuz Jon Favreau, 2014 yılında filmografisine, kendisinin yazıp yönettiği ve genel tarzının dışında kalan ilginç bir film ekledi: Chef. Oyuncu kadrosunda Scarlett Johansson, Dustin Hoffman, Robert Downey Jr. ve Oliver Platt gibi önemli isimlerin olduğu Chef'in başrolünde ise yine Jon Favreau'nun kendisi bulunuyor. Carl (Jon Favreau), mesleğine sonsuz sevgiyle bağlı ve başarıları bilinen bir şeftir. Şık bir restoranda baş aşçı olarak çalışmaktadır. Eski eşi Inez (Sofía Vergara) ile boşanmış olmalarına rağmen aralarında güzel bir dostluk vardır ve aynı zamanda boşanmanın oğulları Percy'yi kötü etkilememesi için sık sık görüşmektedirler. Bir akşam restorana gelen ünlü gurme Ramsey Michel (Oliver Platt)'in yazdığı bir eleştiri yazısı, Carl'ın tüm kariyerini alt üst eder. Çünkü, restoranın sahibi Riva (Dustin Hoffman), Carl'ın o akşam için çıkarmayı düşündüğü menüyü son anda kabul etmeyip genel müşterinin sevdiği, her zamanki menülerini çıkartması konusunda diretir. Bunun sonucunda mecburen Riva'nın istediğini yapan Carl, Ramsey tarafından müşteriyi memnun etme kaygısı güden, formdan düşmüş, basit bir şef olarak iki yıldıza layık görülür ve bunları yazısında oldukça sert, alaycı bir dille ifade eder. Daha sonra gelişen talihsizliklerle birlikte Carl, sosyal medyada bir hayli dalga konusu olacak olaylarla gündeme gelir. Saygı duyduğu mesleğini, bu şekilde birilerinin emri altında çalışarak daha fazla sürdüremeyeceğine karar verir ve restoranı bırakır. Bu sırada Inez, Carl'a sürekli inandığı, yaratıcı yemeklerini pişirebildiği, kendi işinin patronu olacağı bir yemek arabası alması konusunda ısrar etmektedir. Restorandan ayrıldıktan sonra da karşısına böyle bir fırsat çıkan Carl, eski ekibinden Martin (John Leguizamo) ile oğlu Percy'yi yanına alarak "El Jefe" adını verdiği bu arabayla, harika bir yolculuğa çıkar. Carl karakteri, film boyunca sürdürdüğü müthiş sempatikliğinin yanı sıra mesleğine aşk ile bağlı ve bunun için gerçekten çalışan insanların, sözde eleştirmen kesim tarafından nasıl kolayca yıpratıldığının defalarca altını çiziyor. Bu önemli bir nokta. Çünkü, aslında mesleğinde gerçekten yetenekli olan birçok insan bugün, toplumun isteklerini karşılamadığı, onlarla örtüşemediği için kendi özgünlüğünü koruyamıyor ve köreliyor. Toplumun isteklerine yönelik işlerde çalışırsa da yeteneğini ortaya çıkaramıyor, basitleşiyor ve bu sefer de haksız eleştirilere maruz kalarak psikolojik çöküşe giriyor. Chef, aslında bu çıkmazın muhteşem bir örneğini anlatıyor. Bunlara ek olarak, filmdeki bir diğer ince gönderme de sosyal medya gücü ve kolay popülarite üzerinden yapılıyor. Carl'ın yanlışlıkla Twitter'da Ramsey ile atışması ve bazı videolarının Youtube'a yüklenmesi sonucunda bir anda fenomene dönüşmesi, o sırada her ne kadar mesleğinde berbat bir şef olarak anılsa da ona inanılmaz fırsatlar getiriyor. TV showları, reklam işbirlikleri, rakip restoranlardan gelen teklifler... Günümüz dünyasında her şey o kadar hızlı patlıyor ve popülerleşiyor ki ünlü olmak için sansasyonel bir olay yaratmanın yeterli olduğu, çok açık bir biçimde vurgulanıyor. Chef, başta da belirttiğimiz üzere Jon Favreau'nun genelde tercih ettiği fantastik/aksiyon tarzının ve Marvel ile yürüttüğü büyük işlerinin yanında oldukça küçük çaplı duran, kendine özgü ve inanılmaz samimi bir film. Eğlenceli yolculuklarıyla, müzikleriyle seyirciyi bir dakika bile sıkmıyor, aile teması ile baba-oğul ilişkisi içerisinde gezinirken gereksiz dramlara asla girmiyor. Favreau, bize Chef fimi ile adeta keyifli komedi/dramanın nasıl yapılacağını gösteriyor. Bitirmeden önce bahsetmeden geçilmemesi gereken son konu, tabi ki yakın planda ve ağır ağır çekilen o enfes yemek sahneleri. Üzgünüm ama izlerken ağzınızın suyunu akıtacak olan bu güzelliklere karşı, filmden önce yanınıza atıştırmalıklarınızı almayı sakın unutmayın. İyi seyirler!