İzlanda asıllı yönetmen Dagur Kári, 1999 yılında Danimarka Uluslararası Film Okulu'ndan mezun olurken, mezuniyet filmi Lost Weekend ile dünya çapındaki festivallerde yer alıp birçok ödül sahibi olmuştur. Devamında çektiği Nói Albinói (Buzdan Hayaller) ise yönetmene yine uluslararası alanda başarılar getiren, tüm soundtracklerini kendi grubu olan "Slowblow" ile birlikte yaptığı, ilk uzun metraj filmidir. Noi Albinoi, belirgin bir olay akışıyla ilerlememekle birlikte genel olarak, İzlanda'nın küçük bir kasabasında yaşayan 17 yaşındaki Noi'nin (Tómas Lemarquis) dünyasına odaklanır. Noi, babasıyla yakın ilişkileri olmayan ve babaannesiyle beraber yaşayan bir gençtir. Oldukça üstün bir zekası olmasına rağmen okuldaki uyumsuz davranışları ve derslerine gereken önemi göstermemesi, onu öğretmenlerinin gözünde işe yaramaz bir öğrenci konumuna sokar ve Noi sonunda okuldan atılır. Bu sırada kasabaya yeni gelen Iris (Elín Hansdóttir)'e karşı beslediği hisler, Noi'nin sevdiği kadınla birlikte İzlanda'dan ayrılıp çok uzaklarda güzel bir hayata başlama arzusunu tetikler. Filmde, İzlanda'nın kasvetli, beyaz soğuğuna ve insanların donuk, ifadesiz görüntülerine karşın, karakterimizin içeride özlemini çektiği, asıl sıcak, mavi sular ve yeşil palmiyeler vardır. İskandinav sinemasında çoğunlukla rastladığımız varoluşsal sorunları, bireylerin içe dönüklüğü ile bütünleşen kuzey manzaraları ve ideal modern toplumun yarattığı yalnızlıkları, Dagur Kári bu filmde tek bir karakterle incelikli bir şekilde ele almaktadır. Noi'nin, kapılarının önünde biriken dağ gibi bir kar kütlesini kürekle temizlemeye çalıştığı açılış sahnesi, seyirciye bu çatışmaların sinyalini en başından verir.

"Ya evlenin ya da evlenmeyin ya da her ikisi için de pişman olun. dünyanın aptallığına kahkahayla gülün pişman olun. onun için ağlayın ve yine pişman olun. dünyanın aptallığına kahkahayla gülün, ya da onun için ağlayın; her ikisi için de pişman olun dünyanın aptallığına kahkahayla gülün, ya da onun için ağlayın; her ikisi için de pişman olun.

kendinizi asın; ve pişman olun. kendinizi asmayın, onun için de pişman olun. kendinizi asın ya da asmayın ikisi için de pişman olun ister asın ister asmayın, her ikisi için de pişman olun. işte sevgili dostlarım, tüm insan bilgeliğinin özü."

Noi, film boyunca kendisine dayatılan tüm toplumsal normlara karşı alaycı bir tavır alarak sık sık herkesten sakladığı gizli odasına girer. Oraya girer ve sadece oturur. Noi'nin o odadaki sessiz bekleyişleri, bir yere ait olamamanın ve sürekli olarak duyduğumuz tatminsizliğin en güzel tasviridir. Noi ve iç dünyası, filmin bütününde taşınan dramatik/melankolik havayla beraber şeylerin özünü, tözünü ve hakikatini arayışımızda bizi çok sayıda hayal kırıklığının beklediğini söyleyen usta sinemacı Krzysztof Kieślowski'yi anımsatır. Bu arayışta, tüm hayal kırıklıklarına rağmen kendisine her zaman minik umut ışıkları yaratan Noi, tıpkı Kieslowski'nin öğütlediği gibi, ışığı söndükten sonra bile yalnızlığını sırtlayarak o yolda yürümeyi tekrar tekrar dener. Dagur Kári'nin daha mesleğinin ilk yıllarındayken bu güzel kurgusu, sade sinematografisi ve eşsiz ">müziğiyle kendi insanlarını, gerçekliğe oldukça yakın bir şekilde ele aldığı Nói Albinói, özellikle Nordik sinemaseverlerin kaçırmaması gereken bir dram filmi.   Kaynak: 1