Kadim Anadolu toprakları üzerinde konumlanan ülkemizin her köşesi tarihi ve kültürel zenginliklere ev sahipliği yapıyor. Gerçekten de yurdun dört bir köşesinde bambaşka kültürler, bambaşka hayatlar ve tarihler devamlılığını sürdürmekte.

Dünyada müzebilimi ve müzecilik geliştikçe, müzelerin kapsamakta olduğu konseptler de aynı oranda gelişiyor ve genişliyor.

Serimizin önceki yazılarında Evliya Çelebi'nin ne denli eğlenceli, akıcı ve pek çok anlamda da algıları kökünden değiştirici bir üsluba sahip olduğundan bahsetmiştik.

İstanbul başlı başına bir tarih. İmparatorluklara başkentlik yapmış bu köklü şehirde de elbette pek çok anıt yapıyı bulmak mümkün. Seyyahlardan turistlere, İstanbul'a ayak basmış hemen herkesin hayranlıkla bahsettiği eserlerin çoğunu adımız gibi biliyoruz.

Evliya Çelebi’yi ve Seyahatnamesinin bizlere bıraktıklarının izini süreceğimiz bu yazı serisinin bir önceki bölümünde, henüz İstanbul’u terk etmemiş bir Evliya Çelebi’yi; onun sarayın içine ve padişahın özel yaşamına dair verdiği oldukça kıymetli bilgilerin ışığında bir padişah ile kurulan dostluğu incelemiştik.

Milli Mücadele döneminde kahramanlarca yazılan destanın son safhası, aynı bir ulusun bağımsızlığını elde etme yolunda çıktığı yolculuğun en kritik eşiklerinden biri 30 Ağustos.

Ayasofya, ihtişamı ve büyüklüğü ile kapılarını açtığı ziyaretçilerini rahatlıkla ağırlayabilen, o kalabalığın yoğunluğunu kesinlikle size hissettirmeyen bir müze.

Evliya Çelebi; gerek nevi şahsına münhasır karakteri gerekse de bizlere bırakmış olduğu eşsiz eseri Seyahatname ile tarihimizin ve kültürümüzün nadide bir parçası.

Pek çok İstanbullu ya da İstanbul’u ziyaret etmiş olan kişi Ayasofya Müzesi’ne adım attığında; orada bulunan mozaiklere hayran kalmıştır.

Memleketimizde ne zaman bir şeyler ters gitse ve insanlar olanlardan rahatsız olursa, genellikle dönüp bakılan tek bir yer vardır: Avrupa.