Benny Goodman 1962'de Kızıl Meydan'da klarnet çalmış, Louis Armstrong 1961'de Kahire'de hasta çocuklarla buluşmuş, Duke Ellington Irak'ta nargile içmişti. Hepsi de Amerikan devletinin anti-Sovyet harekatının gizli birer silahı olarak... İkinci Dünya Savaşı‘nın ardından başlayan Soğuk Savaş dönemi, Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyetler Birliği arasında ideolojik ve kültürel bir savaşa sahne oldu. Bu nedenle askeri ve teknolojik gelişmelerin yanı sıra, düşünürler, sanatçılar ve istihbaratçılar bu savaşta oldukça önemli bir role sahipti. Bu amaç doğrultusunda, Soğuk Savaş’ın en keskin olduğu yıllarda ABD, özellikle Doğu Blok’u ülkeleri başta olmak üzere, dünyadaki imajını güçlendirecek ve Amerikan yaşam tarzını benimsetecek gizli bir silah kullandı, Caz. Bu vizyon doğrultusunda ABD, gizli kültür elçileri olarak caz müzisyenlerini dünyanın farklı noktalarına gönderdi. Caz müziğinin bu vizyonun bir parçası olarak seçilmesinin nedeni ise; bu müziğin Amerikan kültürünü, başta Afrika olmak üzere diğer kültürlerle harmanlayan ve kaynaşmasını sağlayan bir öğe olarak düşünülmesi ve ABD‘nin açık görüşlülüğünü anlamasına yardım eden demokratik bir sanat kolu olarak görülmesiydi. “Caz diplomasisi” adı verilen bu vizyon doğrultusunda Afganistan, Hindistan, Irak, Suriye, Japonya ve Güney Kore gibi ülkelere Louis Armstrong, Benny Goodman, Duke Ellington, Dizzy Gillespie ve Dave Brubeck gibi isimler gizli silah olarak gönderildi. Bu döneme ait farklı görüntülerden bazıları şunlar. Bu diplomasinin bir parçası olarak Louis Armstrong 1961 yılında Mısır’a gönderildi; yukarıdaki resimde seyahate eşi Lucille’le çıkan Louis, trompetini Sfenks’in gölgesinde çalarken çekilmiş. Dizzy Gillespie 1956 yılında Karaçi’de trompetiyle bir yılanı cezbetmeye çalışırken Benny Goodman, 1962'de Kızıl Meydan'da, evet tam da "düşmanın kalbinde", klarnetini üfleyen Benny Goodman Duke Ellington‘ın 1963 Irak ziyareti sırasında nargile içerken. Kaynak 1