İlk anlamı "güneş" olan bu kelime çok eski bir Türkçe kelimedir. Diğer bir anlamı ise Eski Türkçede "güneşin dünyayı aydınlattığı zaman dilimi" şeklindedir. Aslında şöyle bir düşündüğümüzde kelimenin günümüze çok da bozulmadan geldiğini de söyleyebiliriz. Hatta 15. yüzyılda dahi kimi metinlerde "gün" kelimesinin "güneş" anlamında kullanıldığını olmuştur. Türkler bu kelimenin ilk anlamını henüz unutmamışlardır.

 Orhun yazıtlarında bu kelimenin ilk biçimi "kün" şeklindedir. Örneğin Eski Türkçe "yigirmi kün" denildiğinde bugün hepimizin de anlayacağı gibi "yirmi gün" demiş oluyorlardı. Öyleyse bu baştaki "k" sesi nasıl oldu da bugün yerini "g" sesine bıraktı? Bunu Eski Türkçe ile Batı Türkçesi arasında görülen /k/ > /g/ değişikliği ile açıklayabiliriz. Eski Türkçede bulunan kelime başı "k" sesleri bugün Türkiye Türkçesinde yerini bazı kelimelerde "g" sesine bırakmıştır. Arada uzun yıllar olduğu ve dilin yaşayan bir varlık olduğu da düşünülünce değişimi olağan karşılayabiliyoruz.

 KAYNAK: Hatice Şirin, Kültigin Yazıtı Notlar, (İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2019), 56-58.