Bugün pek çoğumuz bu kelimeye baktığında aslında "mızık" kısmına kadar bir kelime olabileceğini ve bu kelimenin -çı yapım eki alarak oluşacağını düşünebilir. Peki nedir bu mızık?

 Bu kelimeyi çözümlemeye çalışmadan önce Eski Türkçede bulunan "sub" kelimesini bilmemiz gerekir. Bu kelime bugün hepimizin içmeden yaşayamayacağı suyun ta kendisidir. "Mızık" yolculuğuna işte buralardan başlayacaktır. Bahsettiğimiz "sub" kelimesi Eski Türkçeden sonraki evrede kendini "suv" biçiminde görmüştür. Bu evrede "suv" kökünden sıvık "sulu, cıvık,akıcı" kelimesi oluşmuştur. 

 Sıvık kelimesi ise Türkçede nadiren görülen kelime başı s>c değişmesine maruz kalmıştır ve kendini "cıvık" olarak bulmuştur.  Cıvık kelimesi burada ilk anlamı dışında, soğuk ve can sıkıcı şakalar yapan (kimse) anlamını da kazanmıştır.

 Cıvık ise tahmin edebileceğiniz gibi yerinde durmamıştır. O da Türkçede göçüşme dediğimiz birbirini izleyen iki ses biriminin yer değiştirmesi olayına maruz kalmış ve "vıcık" kelimesini ortaya çıkarmıştır. Sonrasında ise birtakım ses değişmeleri ile "vızık" ve en nihayetinde "mızık" kelimeleri ortaya çıkmıştır.

  suvık > sıvık > cıvık > vıcık > vızık > mızık

 Bu kelimelerin anlamca birbirlerine olan yakınlıkları suyun akışkanlığı ile ilgilidir. Zaman içerisinde bazılarının anlamında mecazlaşma olmuştur. "Mızık" bunlardan birisidir.

KAYNAK: Mehmet Kara, "Mızıkçı Kelimesinin Kökeni Üzerine", Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi sayı 13 (2003)

(erişim 26.07.2020)