Çocuklar heyecanla okulun ilk gününe adım atarlar. Bazıları huysuzluk çıkarır annelerinin babalarının yanlarında onlara sarılarak etrafı izlerler. Bazılarının elleri tutulmaz koşar girerler sınıflarına. Bazıları daha çekingendir, yanağına birkaç öpücük kondurursunuz sonra gülümseyerek yavaş yavaş girer sınıfına. Zaten nasıl bekleriz ki her çocuğun aynı olmasını... 

Ama bekliyor işte bazıları çocukların hep uslu olmasını,günü gününe ödevlerini yapmasını,her şeyi ilk seferde anlamasını bekliyor bazıları... Hep o sınıftaki çalışkanı gösterip "Bak bu çocuğa senin ne eksiğin var? Az çalıştır kafanı." derler. Bilmezler ki onu dediklerinde çocuğun içindeki belki de filizlenecek olan başarıyı keserler. Sonra bütün gün başka işlere sinirlenip akşam çocuğa güyya "ödev yaptırmak" adı altında anca bağırıp dururlar. Bağırınca, çocuğun bülbülbül gibi şakıyıp her şeyi takır takır yapacağı düşüncesine kapılma gibi bir huyları da vardır. Oysa sen o çocuğun yapacağı şeyi de bağırmanla yok edersin, çocuk afallamış bir şekilde kitaplarına bakar.

Şimdi çocuğa eğitimi okul veriyor,oradan öğreneceklerini öğrenip eve geliyor. Peki her gece bu tutumla karşılaşan öğrenci nasıl bir ilerleme kaydedebilir ki? Burada veliye verilecek eğitim devreye giriyor. Yani okula yalnız çocuk başlamaz onun aileside bu serüvenin içine dahil olup sorumluluklarının bilincinde olmalıdır.

Büyüdükçe anladım okullardaki rehberlik servislerine sadece kavga edildiğinde gidilmediğini ya da dersi kaytarmak için kapısının çalınmadığını. Meğersem ne önemli şeymiş... 

Yapılan "veli toplantıları" sadece öğrencilerin aldığı notlar üzerine değil de ciddiyet ve önemle velilere, evde çocuklara karşı nasıl ödevlerinde yardımcı olabilirler,nasıl onlarla doğru iletişime geçebilirler sorularınında açıklandığı toplantı ortamları olsa. Bu tarz bilgilendirmeler düşünüldüğünden de önemli ve takibi yapılması gereken şeyler.

Görevinin bilincinde olan ve sadece derslerle değil öğrenci ve velilerin gerçek anlamda bilinçlenmesine yardımcı olmaya çalışan tüm öğretmenlere ve çocuklarıyla beraber çocuk olmaktan çekinmeyen tüm ailelere de teşekkür ederim.