Büyük eserlerin büyük yazarları insanda kusursuzlarmış gibi bir izlenim uyandırıyor. Gerçekten büyük ve değerli eserleri yazabildiklerine göre bizlerden farklı olmaları gerektiğini düşünüyoruz. Zihinlerinden dökülenlerle oluşturdukları eserler, sıradan insanların gündelik hayatlarıyla boğuşurken yapamayacağı şeylermiş gibi geliyor.

Ama öyle değil aslında. Edebiyat dünyasının üstadları da en az bizim hayatla boğuşuyorlar. Onlar da sıradan hayatın bir parçası. Zaman da -en az bizlere olduğu kadar- acımasızca akıyor onlar için. Onların da kusurları var. Yazdıkları kitaplarla, farklı dünyalarında fildişi kulelerinde yaşıyorlarmış gibi hissettirseler de onlar da bizim gibi birer insan.

William Shakespeare büyük bir tiyatrocu olduğu kadar iyi bir ticaret adamı da. Hatta  Büyük Yazarların Gizli Hayatları adlı eserin yazarı Robert Schakenberg, Shakespeare’in tefeci olduğunu iddia ediyor. Oscar Wilde’nin hayatını şekillendiren şey annesinin psikolojik rahatsızlıkları olabilir. Henüz küçük bir çocukken annesi tarafından kız kıyafetleri giymeye zorlanan Wilde, hayatı boyunca zarif feminenliğiyle dikkat çekiyor.

Örgü örmeyi çok seven Hüseyin Rahmi Gürpınar, yazmaktan sıkıldığı zamanlarda reçel ve dondurma yapımıyla uğraşıyor. Ahmet Haşim ise kendisini hiç beğenmiyor hatta oldukça çirkin olduğunu düşünüyor. Bir şiirinde kafası için “cehennemde yetişmiş bu kafa” tabirini kullanıyor.

Aslında yazarlar içimizden birileri, günlük hayatımızda boğuştuğumuz olaylarla onlar da buluşuyor. Sevindiğimiz şeylere seviniyor, üzüldüğümüz şeylere üzülüyorlar. Bizden farkları yok. Hepimiz şu küçük dünyanın içine sıkışmış, doğum ile ölüm arasındaki tuhaf zamanı yaşamakla geçiren canlılarız.

*Alıntılar: Başım Şiiri, Ahmet Haşim. Büyük Yazarların Gizli Hayatları, Robert Schakenberg.