Boşluktan Yollara Doğru

 

Kalbimde, rüzgar güllerimin yandığını hissediyorum.. Belki gerçek, belki de çok geç olduğundan. Bazı hisler yirmilik diş, kızamık gibi... Olması gereken zamanda gerçekleşmeyince hayati tehlike arz ediyor. Kurtulması zor,atlatılma ihtimali düşük, iyileşmesi zaman alan cinsten.

Her şeyi ağır çekimde yaşıyor ve hissediyorsun. İçinde sönmeyen bir ateş var. Narkoz almadan bıçak altına yatmışsın da usul usul içini açmalarını izliyormuşsun gibi. Her şeyi hissediyorsun; ama sesin çıkmıyor. Sadece yazabiliyorsun işte...

İçindeki devasa boşluk alev aldı bir kere. Durduramıyorsun, söndüremiyorsun. Çabalamıyorsun da istemiyorsun çünkü. İçinde, boşlukta bir yerde dinmek bilmeyen uğultulu rüzgarlar; her şeyi yaka yaka ilerler ve sen hiçbir şey yapamazsın. Uyuşmuşsundur bir kere, en hissedemediğin yerinden. Kalbinde rüzgar gülleri parçalandıktan sonra kelebek kanatların yanmaya mahkumdur artık.  Ruhundaki yanık izlerinin sesi, nefret ettiğin rüzgarın şarkısına eşlik ederken; çatlak sesli sessizliğin, kalbinden tahliye edilenlerin çığlıklarına karışmayı bekler hevesle. 

Bu kadar hisle birlikte, her insan mutlu da olmak ister elbette. Bir parça mutluluk arayışında nice huzurlar, türlü kaoslara feda edilmiştir. Belki de tanımını basit şeyler karşılıyordur. Bazıları için, karlı bir dağın zirvesinde olmak mutluluğun tanımıyken; bir başkası için kendini bildi bileli gitmek, görmek istediği dünyanın diğer ucundaki bir antik kentte bulunmaktır. Herkesin mutluluk tanımı farklıdır. Herkesin mutluluğu farklı zaman dilimlerine ait olabilir. Kimisi mutlu olmuştur, kimisi mutlu olacaktır. Kimisi de yalnızca o ana ait bir mutluluk yaşar. Sonsuz mutluluğu. İnsan, bir kez bunu hissettiği zaman, var olduğu tüm zaman dilimleri boyunca, mutluluk onun ebedi aidiyetindedir ve daima ait olduğu yere koşar.

Bazılarını yola çıkma fikri heyecanlandırır, bazılarını varacağı yer. Bazılarıysa daima yolda olma fikrine vurgundur. Herkesin mutluluk tanımı farklıdır. Kimisi için kalabak sofraların hazırlandığı mutfakları olan -ne olursa olsun dönüp oraya varacağı- sıcacık evler, kimisi için de uğruna kilometrelerce yol alabileceği içi dışından daha büyük -ne olursa olsun yanında taşıyacağı- karavanlardır.

Herkesin tanımını bilemem. Onu hayata bağlayan o küçücük detayı bilemem. Kimse bilemez. Mutluluk ve huzur gibi kavramların tanımları her insanın onların dünyasına özgüdür ve kendi hikayelerinde gizlidir. 

Aynı şekilde her kadının mutluluk tanımı da aynı değildir. Bazı kadınlar; sevdiği ve tarafından saf bir sevgiyle karşılık bulduğu adam, yol şarkıları eşliğinde araba kullanırken; hep nefret ettiği rüzgarın saçlarını dalgalandırıp yüzünü yalamasına izin verir. Önce sevdiği adama bakar kadın, sonra da yolun sonunda güneşin ufukta batışını izler. İşte tam da o anda kalbinden atardamalarına yayılan o ılık histir onun için mutluluk. O anki mutluluk hissini bir kez yaşamış olanlar her daim aynı heyecanı hissedebilmek ister. 

Bazılarımız yatlar, katlar, pahalı mücevherler, son model arabalar, içi dışından boş laflarla bezeli sahte sevgi gösterileri istemez. Herkesi bilemem, her kadını...

Bazı kadınlar sevediği adamla yol almak; yolda olmak ister.

Sevdiği adam, favori yol şarkıları eşliğinde araba kullanırken, o çok nefret ettiği rüzgarın yüzünü yalaması, saçlarını dağıtması o an hiç rahatsız etmez bazı kadınları. Bu şekilde güneş defalarca doğar ve batar. Aynı anda ve tekrar tekrar. Sonsuzlukta yankılanır o an. İşte bazılarımız için mutluluk bu kadar basittir. Sessiz, basit ve eğlenceli. Her şeyden öte, sadece o ana ait. 

Mutluluğunuz, anlarla sonsuzluğa mühürlensin. Herkesin tanımladığı mutluluklara, bir kez bile olsa ulaşabilmesi dileğiyle.