Literatürde öznel iyi oluş olarak geçen yaygın olarak mutluluk dediğimiz kavram kişiden kişiye epey farklılık gösterse de aslında ortak parametreler bulmak mümkün. Örneğin elde edilen bir başarı, güçlü sosyal ilişkiler, güvenilir duygusal ilişki, keyif alınan aktivitelere zaman ayırmak ve tabi ki para. Tabi ki para dedim çünkü en azından şimdiye kadar öyle biliyorduk. PLOS One dergisinde yeni yayınlanan bir çalışma çok farklı iki topluma odaklandı. Solomon Adaları ve Bangladeş.

Araştırmacılar, paranın minimum rol oynadığı ve genellikle küresel mutluluk anketlerine dahil edilmeyen toplumlarda (özellikle düşük gelire sahip) insanların çoğunun oldukça yüksek düzeyde mutluluk bildirdiklerini buldular.

Burada vatandaşlar, tipik olarak dünyada en yüksek mutluluk oranlarına sahip İskandinav ülkelerinde bulunanlarla karşılaştırılabilir bir mutluluk derecesi bildirdiler. Sonuçlar,yüksek seviyelerde öznel iyi oluşun (mutluluk) minimum para kazanmayla elde edilebileceğini öne sürerek, ekonomik büyümenin düşük gelirli nüfuslar arasında otomatik olarak yaşam memnuniyetini artıracağı algısına meydan okuyor.

Araştırmacılar, çok düşük gelirli iki ülkede- Solomon Adaları ve Bangladeş'te çeşitli derecelerde para kazanmaya sahip birkaç küçük balıkçılık topluluğunda zaman geçirdiler. Yerel çevirmenlerin yardımıyla birkaç aylık bir süre içinde, hem kırsal hem de kentsel alanlardaki vatandaşlarla birkaç kez görüştüler.

Araştırmacılar toplamda, yaşları yirmili yaşların ortaları ile ellilerin başları arasında değişen, ortalama yaşları yaklaşık 37 olan 678 kişiyle röportaj yaptı. Çalışma katılımcılarının yaklaşık % 85'i erkekti. Çalışmadaki orantısız erkek sayısı, Bangladeş'teki kültürel normların kadınlarla görüşmeyi zorlaştırmasından kaynaklanıyordu. Solomon Adaları'nda, kadın ve erkeklerin çalışma sorularına verilen yanıtlar önemli ölçüde farklı değildi. Ancak, erkeklerin ve kadınların sosyal gerçekleri ve yaşam tarzları çok farklı olduğundan, bu durum Bangladeş'teki durum için geçerli olmayabilir.

 Daha fazla araştırmanın, cinsiyetle ilgili toplumsal normların bu çalışmada bulunan ilişkiyi etkileyip etkilemediğini ele alması gerekecektir. Araştırmacılar, Bangladeş kentleri gibi paranın daha fazla kullanıldığı topluluklarda, sakinlerin daha düşük mutluluk seviyeleri bildirdiklerini keşfettiler.

Araştırmacılar, daha az para kazanılan yerlerde, insanların aileleri ve doğayla daha fazla zaman geçirdiklerini, bunun da onları mutlu ettiğini gözlemlediler. Ancak para kazanmanın artmasıyla birlikte, sanayileşmiş ülkelerde yaygın olarak tanınan sosyal ve ekonomik faktörlerin daha büyük bir rol oynadığını da belirtiyorlar. Genel olarak bulgular, özellikle ilk aşamalarında para kazanmanın mutluluğa gerçekten zarar verebileceğini gösteriyor. İlginç bir şekilde, diğer araştırmalar, teknolojinin ve farklı yaşam tarzlarına sahip uzak kültürlerden gelen bilgilere erişimin, insanların kendi yaşamlarını karşılaştırdıkları standartlar sunarak insanların kendi iyilik hallerini etkileyebileceğini bulsa da, bu sonuçlar pek öyle görünmüyor.

Kaynak:

https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0244569