Türkiye'de gelişen,yayılan ve normalleşen ifşa kültürü hakkındaki genel düşünceniz ne? Kendi adaletimizi arama safhasına gelmemiz öznel bir problem midir yoksa politik bir bozulma mıdır? 2017 yılında Hollywood yıldızlarının yönetmenlerini ifşa ederek başlattığı ‘MeToo’ hareketi kendi ülkemizde de ses çıkarmaya cesaret etmek için önemli bir örnek olmuştur. Me Too aktivistleri yarattığı bu sansasyonel etki yüzünden haklı ile haksız arasında ayrım yapmak zorlaşmış mıdır yoksa mağdur ve fail kimlikleri her zaman kanıtlanabilir midir?

Toplumsal normlarımız ve yetiştiğimiz ataerkil düzen bizi sürekli mağdurla empati kurmak yerine faili ve yaşamını düşünmeye sürükler. Belki hatalı olunan bir nokta vardır demekten alıkoyamaz ve mağdurun haklı olma ihtimalini göz ardı ederiz. Elbette ki ifşa kültürünün yanlış yönlendirmeleri kabul edilebilir değildir üstelik ifşa geleneği yayıldıkça ifşa edilen insanların intihar oranı geldikleri mevki, sahip oldukları statü ve ailedeki değerlerinin sarsılması sonucunda artmıştır. Buna sebebiyet veren ifşacılar mıdır yoksa kişi kendi hareketlerinin sonuçlarına katlanmalı mıdır? Belki de tek sorumlu twitter gibi sosyal mecralarda adalet aramamıza sebebiyet veren yargıdır.

İfşa etmek, ifşa edilen kadar ifşacı tarafından da zorlu bir eylemdir. Peki rahatsız edilen her bireyin ilk yapacağı şey bu mudur?  Bu eylem gelinmiş veya gelinecek olan son noktadır. Çünkü ifşacı karşısındaki kadar kendini, konumunu, beraberinde yaşadığı insanları ve ona hak veren kullanıcıları da ifşa eder; bu çok da emniyetli bir hareket değildir. Bu noktaya gelmek akılda yapılan önemli tartışmalar ve geri dönüşü olmayan büyük kararlar sonucu elde edilir. Taciz edilen, tecavüze uğrayan, şiddet gören yahut psikolojik baskıya uğrayan hiçbir birey için söz edildiği kadar kolay bir eylem değildir ifşa. Bu yüzden ilk olarak sorgusuz faile değil mağdura koşulmalı çünkü mağdurun yanında olunacağını bilmek gerçek bir suçlu için kaçınılmaz bir korku yaratacaktır. Belki akıllarda şu soru belirecektir “Hani bize sorgulamak düşerdi?” ya da “Hani körü körüne inanmamak lazımdı her söylenene?” o zaman şunu söylemekten hiç gocunmayacağım ki her gün içinde yaşadığımız ülkede maruz kaldığımız yalanlara inanmamız istenen bir birey olarak mağdurun yanında olmak faili yok etmez belki bir canı kurtarır ve sorgusuz, bilmeden yalancı bir mağdurun yanında olmak yine bir faili yok etmez çünkü er ya da geç kanıtlanır.

Bugün ülkemizde binlerce kadın kocasından gördüğü şiddeti, ailesinden gördüğü zorbalığı gelişen ifşa kültürü sayesinde dile getiriyor, yüzlerce öğrenci maruz kaldığı zorbalıkları ve haksızlıkları yayılan ifşa geleneği ile bildiriyor ve gösterilen tepkilerle adalet yakalamaya çalıştığımız bu ülke için ifşa kaçınılmaz bir yol oluyor.