Ateş sadece düştüğü yeri mi yakar? Bu haftanın sorusu bu ise cevabı da çabalarımız ve bizim için çabalamayanlar olsun. Ateş önce düştüğü yeri yakar sonra da yüreklerimizi. Elden ne gelir diye bekleyenler ise yanan yüreğimize bir damla su serpmeye meyletmezken “ellerimizle” söndürdük yanan yerleri, kucaklarımızda taşıdık bihaber canlıları. Peki ya taşıyamadıklarımızdan ne haber? Koruyamadıklarımız ve bu uğurda kaybettiklerimizden çıkar mı bir soluk daha? Bir olmaktan korkmadık hiçbir zaman, bir olmak bizim için şerefti, bir olmak kanımızdı. Biz bir olurken cenah bunun neresindeydi? Sonrasında mıydı fidyesinde mi? Rahatlık daimi bir duygudur geldi mi gitmez. Gelişi kolaysa gidişi yoktur ancak utanmazlık kolay kolay gelmez geldiği zaman da çabucak gitse tadından yenmez. Hele ki rahatlık ile utanmazlık birleştiği zaman mahalle yanarken her şey normalmiş gibi saçını taramaktan vazgeçmez. 

Doğru habercilik vicdan meselesini aştı da geçti, doğru habercilik utanç meselesi haline dönüştü. Bizler utanmayan insan olur mu dedikçe sağ cenah bir yandan sol cenah bir yandan yol aldı. Öylesi bir karmaşıklığa ve acemiyete denk gelmiş olacağız ki kafamıza atılan çay torbalarını esenliğe yorup “Biz kafamızı yormayalım, sırtımız pek çayımız taze.” der olduk. Hiç düşündük mü düşünmek hakkında? Bunca can bunca yorgunluk neden diye? Yahut neden bu kadar üstü kapalı konuşmak zorundayız diye? Düşünmemiş olacağız ki unutulduğumuz ve koyverildiğimiz bu topraklarda yardım çığlıkları attık. Üstüne üstlük bu çığlıklarımız kimilerinin zoruna gitmiş olacak ki bizleri aciziyetle suçladılar. Aciziyetse aciziyet dedik. Kim bu cennet vatan uğruna olmaz ki feda? Sıvadık kolları dört bir yandan. Yetersiz hissettiğimiz anda duyurmaya çalıştık sesimizi bizi duymayanları geride bırakarak. Kimilerinin milli duygularına kimilerinin ise gururlarına zarar vermiş bulunacağız ki yine kesilmeye çalışıldı sesimiz. Ancak mesele bir can, bir yaprak, bir parça toprak ise gurur hikayedir incinen milli duygularınız ise pespaye. 

Seferberlik bir toplum meselesidir birimiz bile eksik olamayız. Yanan her can canımızdan eksiltir, seferberlik nedir bilmeyense çaya meyillidir.